Scoren in de verlenging (11-09)
Over 3 dagen is het 21 maanden geleden dat ik te horen kreeg dat er foute cellen gevonden waren in het afgetapte longvocht. Het was het begin van een serie acties waarbij de nadruk lag op snelheid van handelen in verband met, ook door mijn huisarts gesuggereerd, ernstig beperkte levensverwachting… Statistieken zeiden 4-6 maanden…. Ik zit nu dus al geruime tijd in de verlenging.
Achter me liggen gezellige weekenden en ik heb er nog de
nodige voor de boeg. Mijn agenda kent weinig dagen waarop ik niets te doen heb
en wanneer ik geen verplichtingen of activiteiten heb dan vul ik mijn vrije
tijd in met vermaak in de vorm van lezen, schrijven, wandelen of fietsen. Alleen
als ik me niet goed ergens toe kan zetten verval ik aan TV-kijken en stompzinnige
spelletjes op mijn Ipad.
Hoe voel ik me?
Nadat er eind augustus 1,7 liter vocht uit mijn rechter long was gepompt was
ik letterlijk opgelucht, dat zal iedereen begrijpen. Dankzij de plaatselijke
verdoving ging het wonderbaarlijk goed met me en kon ik inderdaad weer
zelfstandig naar huis rijden. ’s Nachts echter kreeg ik een pijn in mijn long
die vergelijkbaar was met een klaplong. Het was de pijn waarvoor ik in Isala
doorgaans dus sterke pijnstilling kreeg. Ik besloot het even aan te zien en in
de loop van de uren nam de pijn af tot draaglijk. Echter, sindsdien ben ik
eigenlijk nog niet weer geheel pijnvrij geweest. Ik hou zowel links als rechts
een zeurende pijn bij mijn ribben / onderaan mijn longen. Het is mij niet
geheel duidelijk of het mijn longvliezen zijn, toch als gevolg van vocht, of
dat het mijn ribben zijn. De pijn is gelukkig nog zonder medicatie draaglijk,
hetgeen ik morgen ook aan de arts zal vertellen als ze belt over de uitslag van
de punctie.
Samenloop voor hoop
Heerde
In Heerde is weer een team van vrijwilligers bezig om een samenloop te
organiseren. Iedere vier jaar komt het dorp in beweging om in 24 uur geld in te
zamelen voor KWF. In 2012 (https://houtjes.com/mijnstrijd/index.php?id=103) mocht ik daar mijn persoonlijke verhaal delen, in
2016 liep ik mee met een team en verkocht ik zo’n 90 liter smoothie. Vorig jaar
al schreef ik een gedicht, op verzoek, dat mijn gevoel voor de samenloop
samenvatte. Geen idee of dat ook inderdaad gebruikt zal gaan worden. Voor 2020 is
Henk van der Maten benaderd om een lied te schrijven en hij wil dit graag samen
met mij doen. Hoe bijzonder is dat?
Een lied in mijn hart
Meteen na die eerste mailwisseling kwamen woorden bij me boven. Ik zette ze
op papier ter inspiratie voor Henk. Gister kwam daar ineens de inspiratie om de
essentie van die eerste gevoelens om te zetten naar een werkbare cadans, echt
een lied, met coupletten en een refrein. Ik verheug me erop om die tekst straks
op muziek te horen en, als het me gegeven is, deze hopelijk zelf nog in te
mogen zingen. Wat het met mij doet dat woorden, mij ingegeven, op muziek
vereeuwigd worden en zo hopelijk mensen tot steun en troost kunnen worden, dat
kan ik met geen pen beschrijven. Het stemt me uitermate dankbaar dat ik mensen
op mijn pad vind die mij zoiets toevertrouwen, waardoor ik iets mag doorgeven
aan de mensen die ik achterlaat. Vaak heb ik me, ook hier op mijn blog,
afgevraagd waarom ik al die extra tijd krijg… welke taak mij nog wachtte… Zou
dit het dan zijn? Dat ik woorden en een stem mag geven aan een lied in mijn
hart?
Aangezien de samenloop pas in juni 2020 zal plaatsvinden
denk ik dat dit voor mij een brug te ver zal zijn. Maar hoe mooi is het
als ik er met dit lied toch een beetje bij kan zijn?! Dat noem ik scoren in de
verlenging!
Wordt vervolgd
Dit artikel werd gepubliceerd op: 11-09-2019 17:43