De beloning (14/10)
Hoe bijzonder is het, als een positieve houding in een negatieve situatie uiteindelijk beloond wordt met een week vol positieve gebeurtenissen?? Want het onvoorstelbare is gebeurd… alles wat de afgelopen weken teleurstellend was, is nu ten positieve gedraaid! Wat kan een mens zich gezegend en dankbaar voelen soms!!
Geen valse hoop
Zoals ik in mijn vorige post aangaf, had ik me erbij neergelegd dat ik geen
Engelse les zou gaan geven hier; ondanks dat dit mijn grootste drijfkracht was
om naar Lesbos te gaan. Het kan echter vreemd lopen… want er wordt wel degelijk
Engelse ‘les’ gegeven aan de bewoners op KT, zij het op pioniersbasis. De plaatselijke
coördinatoren namen daarom contact op met de persoon die dit verzorgt, met de
vraag of hij wat voor mij kon betekenen…. Ik was hiervan niet op de hoogte op
dat moment! Ze wilden me geen valse hoop geven…
Een interessante avond
Afgelopen week was één van de medeoprichters van MotG op Lesbos, om de
voortgang te bekijken en om eventuele nieuwe ideeën te ontwikkelen. Hij werd
rondgeleid en vroeg diverse vrijwilligers wat ze naar Lesbos had gebracht… Mijn
antwoord dat het een bucketlist dingetje was en dat het te lang zou duren om
het uit te leggen maakte hem kennelijk nieuwsgierig. Er stond voor ’s avonds een
diner gepland tussen hem en de coördinatoren (zo begreep ik achteraf), alleen
hij gooide de uitnodiging op dat moment in de groep waar ook wij, ‘normale vrijwilligers’
bij waren… Aangezien ik die avond toch niets te doen had, meldde ik dat ik me
wel bij het gezelschap kon voegen… De uitnodiging werd vervolgens in de
groepsapp gegooid, dus groot was mijn verbazing dat we uiteindelijk maar met
vier personen aan tafel zaten… Het algemene gesprek ging over de visie op
vluchtelingen, en hoe dit op te vangen en op te lossen zou kunnen zijn. Hij had
zeer interessante dingen te vertellen die mij weer aan het denken zetten. Aan
het einde van de avond kwam ook mijn verhaal aan de orde, waarvan hij zei dat
het hem weer inspireerde. Het was al met al een mooie, leerzame avond!
Geweldig nieuws
De volgende dag werd ik ineens door een coördinator afgelost in de shop
omdat de persoon die de workshop Engels die dag op KT zou geven, vooraf even
met mij wilde praten. Al snel bleek dat hij net ervoor ook met die
medeoprichter had gesproken en dat het plan was opgevat, dat ik niet alleen
eventueel zijn workshops op KT zou kunnen overnemen, maar dat ik hem zou kunnen
helpen om een plan op te zetten voor gestructureerde ‘lessen’, die tot een
bepaalde certificering leiden, waardoor de deelnemers nog gemotiveerder zijn om
Engels te leren. De kennis die ik meebreng vanuit mijn opleiding, zijn
praktijkervaring en zijn gebrek aan tijd om ervoor te gaan zitten en ook
werkelijk een plan te maken, bieden een unieke kans!
Opnieuw valt alles op
z’n plek
Ondanks de ‘tegenslagen’ bleef ik het gevoel houden dat ik hier moest zijn. Nu,
door de juiste mensen op het juiste moment tegen het lijf te lopen, lijkt het
doel voor alle ontwikkelingen voor mij steeds duidelijker te worden. Mag ik
werkelijk iets substantieels bijdragen voor de toekomst van deze vluchtelingen?
Ik geloof heel erg dat toeval niet bestaat en dat als ik mijn eigen ‘wil’ los
kan laten, ik op de juiste banen geleid word om tot mijn doel te komen. (Trust
the timing of your life). Mijn niveau Engels (CPE), maar vooral ook mijn achtergrond
in marketing/communicatie brengen mij nu op het juiste moment, op de juiste
plek, om in deze fase van mijn leven nog écht verschil te kunnen maken! Het
voelt echt zó bijzonder en maakt me tegelijk heel klein en ongelooflijk
dankbaar voor alles wat er momenteel in mijn leven gebeurt.
Nóg meer geluk
En alsof het nog niet genoeg is, kreeg ik zaterdag begin van de avond een
telefoontje van de bank dat mijn pas was gevonden. Het was afgegeven bij
Eurorelief op Moria. Ik nam contact op
met de coördinator ter plaatse en zij was bereid om het op te halen. Even later
kreeg ik een foto van mijn tasje… Dus, hoewel ik zelf nooit op Moria ben
geweest, is mijn tas daar wel beland met kennelijk mijn bankpas(sen) er nog in!
Mijn vertrouwen in de mensheid is daarmee nog maar weer eens bevestigd! We
laten ons soms teveel beïnvloeden door alles negatieve verhalen over onze
medemens… maar ik heb nu het bewijs dat ‘wie goed doet, goed ontmoet’.
Komen en gaan
We namen gisteravond weer afscheid van drie vrijwilligers en morgen komen
er weer twee voor in de plaats. De gemiddelde leeftijd van de groep wordt vanaf
morgen meteen ook weer een heel stuk lager. Ik ga zien / meemaken hoe dat op
mij persoonlijk uitwerkt. Het waren bewogen eerste twee weken, waarmee 1/5 van
mijn tijd er al op zit. Het zijn volle dagen, waarbij het hard werken is en er
dus veel van de vrijwilligers wordt gevraagd. Dat vraagt veel van het
aanpassingsvermogen van ieder individu, omdat niet iedereen altijd even stabiel
is in stressvolle situaties…
IJzeren conditie
Ik ben de hele week al pijnvrij, d.w.z. afgezien van stijve spieren door
alle beweging. Want door de locatie van mijn appartement en het harde werken
maak ik vele kilometers. Was mijn doel ooit 10:000 stappen per dag, hier zit ik
nu gemiddeld op ruim 16:000 per dag. Zelfs zonder deze ziekte getuigt dat al
van een ijzeren conditie. Ik ben er blij om, want het helpt mij om het proces
hopelijk nog zo lang mogelijk positief te beïnvloeden.
De wasmachine is weer uitgedraaid, de zon is weer op mijn
balkon. Ik ga zo dadelijk mijn tasje bij de gate op Moria afhalen en misschien
ergens een terrasje of een strandje opzoeken. Ik wens jullie allemaal een goede
zondag en een inspirerende, mooie, gezonde, nieuwe week!
Wordt vervolgd…
Dit artikel werd gepubliceerd op: 14-10-2018 11:28