Onverwacht goed nieuws (19-09)
Al eerder was mij gezegd dat mijn ziekte doorgaans een nogal grillig verloop kan hebben. Toch was ik er na de vorige uitslagen niet meer van uit gegaan dat de tumorwaarden nog weer zouden gaan dalen. Groot was dan ook de blijdschap en opluchting toen dat gister wel zo bleek te zijn!
Ik kan mezelf niet echt een optimist of pessimist noemen. Ik
stel me doorgaans neutraal op, met een lichte voorkeur voor een trendlijn op
basis van vorige cijfers. Bij een ziekenhuisbezoek betekent dat meestal dat als
ik me goed voel en er voor mij geen aanleiding is tot ongerustheid, ik uit ga
van goede uitslagen die mijn gevoel bevestigen. Tegelijkertijd ben ik realist,
dus als de bloeduitslagen een stabiel beeld weergeven (geen grote dalingen of
stijgingen) en de arts ook spreekt over ‘stabiele ziekte’, dan stel ik me in op een
lichte stijging van de waarden, passend bij agressieve kanker die beetje bij
beetje steeds terrein wil winnen.
Sterke daling
tumormarkers
Na de uitslagen van de vorige keer, waarbij de CA125 was gestegen en de
CA15.3 slechts 3 punten was gedaald, was ik er dus van overtuigd dat deze chemo
aan het uitwerken was en dat we ons moesten instellen op een volgende lijn
behandeling, een andere chemo wellicht?! Andere chemo betekent ook andere en
meer bijwerkingen, hoogstwaarschijnlijk verminderde conditie en dus al met al
minder welbevinden. De afgelopen weken stonden daarom bij mij, meer nog dan
anders, in het teken van ‘genieten’ van alle gezellige bijeenkomsten, met het
daarbij horende, mij zo geliefde biertje. Toen de arts vertelde goed nieuws te
hebben en aangaf dat de tumormarkers sterk gedaald waren, waarbij de CA125
zelfs onder de kritische grens was gedoken, was de verbazing en opluchting dan
ook groot!
Vieren en genieten
We hebben het goede nieuws gister gevierd met een etentje op het strand. Deze
weken zit mijn agenda behoorlijk vol met allerlei afspraken, bezoekjes,
bijeenkomsten en ons wacht natuurlijk de vakantie op Kreta. Hoe bijzonder is
het dat iets wat ‘erg ver weg’ leek, ineens zo binnen handbereik is?!
Ziektewet en WIA
En waar ik aan de ene kant zo blij ben met alle extra tijd die mij gegund
wordt, wacht aan de andere kant een stukje onzekerheid. Immers, nu ik langer
ziek ben, heb ik ook de procedure voor arbeidsongeschiktheid moeten opstarten.
Ik kom nooit meer duurzaam in het arbeidsproces terug, maar ik heb geen idee
hoe het UWV met mijn situatie om gaat. Ik heb het proces opgestart, wacht op
een oproep en dan hoor ik voor medio november wat het voor financiële gevolgen
voor mij gaat hebben. Best wel spannend dus.
Voorlopig overheerst echter het positieve gevoel van goede
uitslagen, een bucketlist om af te vinken en veel lieve mensen die dichtbij of
van iets verderaf goede en minder goede tijden met me meebeleven. Mijn
dankbaarheid daarvoor is groot!
Wordt vervolgd
Dit artikel werd gepubliceerd op: 20-09-2019 12:22