Vier seizoenen (10-01)
Afgelopen zaterdag was de eerste repetitie van Exspecto in het nieuwe jaar. Na afloop stond er een borrel gepland. In overleg met onze voorzitter zou ik zelf tussen de repetitie en de borrel mijn verhaal doen. Naast stukken uit de Mattheus Passion van Bach, ter voorbereiding op de medewerking aan een dienst op Palmzondag, repeteerden we vóór de koffiepauze voornamelijk uit de 4 seizoenen van Haydn, in verband met een gepland concert in 2019. Hoe toepasselijk vond ik op dat moment: ‘Ach, das Unwetter Naht!’….
Omdat ik zelf al vier weken weet dat mijn levensverwachting beperkt is, kan ik er steeds beter over praten. Ik schreef dat hiervoor ook al. Daardoor lijkt het voor sommige mensen, die mij niet zo goed kennen, misschien bijna gevoelloos. En toch, iedere keer als ik het aan mij bekende mensen vertel en ik hun tranen zie branden of rollen, dan jank ik van harte mee! Om hún pijn, om hún ongeloof en hún verdriet! Maar zodra de tranen weer wat drogen en we overgaan tot het rationele, de vragen, mijn acceptatie en de vele, vele verzachtende en troostrijke gebeurtenissen van de afgelopen 1,5 jaar maar ook hoe deze dagen zaken nog steeds op hun plek vallen, kan ik weer lachen door mijn tranen heen.
Prioriteiten
Het lijkt alsof per week mijn prioriteiten verschuiven. Had ik eerst nog
bedacht dat ik misschien tóch mijn propedeuse wilde halen?! Die gedachte heb ik
inmiddels laten varen. Simpelweg omdat ik dan heel veel tijd moet stoppen in
het leren om te reproduceren. Begrijp me goed, ik vind leren leuk! Maar dan
vooral leren om extra kennis op te doen. Nu ik weet dat ik de opleiding niet
zal kunnen afmaken en ik dus nooit als erkende 2e graads docent voor
de klas zal staan, wil ik kunnen kiezen wat ik nog wil leren, wat ik denk te
kunnen gebruiken in de laatste levenslessen die ik wil doorgeven.
Colleges en tentamens naar keuze
Toen ik dit met mijn Studieloopbaanbegeleider besprak was hij in eerste
instantie natuurlijk vol ongeloof over dit verpletterende bericht. Vervolgens
was hij één en al begrip en kreeg ik te horen dat ik alle colleges mag volgen
die ik wil gedurende de rest van dit collegejaar, ook zonder
huiswerkverplichting. Nadat hij mijn nieuws met de deeltijddocenten had gedeeld
ontving ik ook van hen prachtige reacties met daarin een stuk erkenning en
waardering voor mijn houding en inzet in de klas. De tentamens die ik nog wil
gaan doen zijn van de vakken waarvoor ik in principe niet heel veel extra hoef
te leren, al wil ik misschien de uitdaging voor vocabulary daarin nog wel
aangaan. De oefentoets van afgelopen maandag voor Grammar, na vier weken niets
doen, leverde mij een 6,7 op. De oefentoetsen voor CPE leverden mij ook een
voldoende score op om mijn certificaat te behalen. Zoals het er nu uit ziet, ga
ik mij dus vooral op die vakken concentreren, in de hoop alsnog mijn CPE te
kunnen halen, waarvoor ik Grammar en Vocab ondersteuning goed kan gebruiken
voor extra resultaat.
Stage
Na de toetsweken en kerstvakantie op mijn stageschool begonnen deze week
ook daar de lessen weer. De laatste lessen voor mijn ‘oefenklas’ kreeg ik nog
te horen dat ik strenger moest worden, iets dat helemaal niet zo goed bij mijn
huidige levensfase past. Ik had me kort voor de vakantie dan ook serieus
afgevraagd of ik wel geschikt was om werkelijk voor de klas te staan, of dat
Remedial Teaching misschien niet toch beter voor mij was. Maar zoals zo vaak
had ik natuurlijk weer vanuit mijn perfectionisme geredeneerd, en kreeg ik
vanuit mijn stageschool een prachtige erkenning! Want tot mijn grote verbazing kreeg
ik een aantal betaalde uren aangeboden waarin ik leerlingen klassikaal mag
helpen voorbereiden op hun eindtoets Engels en hun mondelinge Cambridge examen.
Omdat ik op zich niet heel veel meer heb aan mijn stage volgens de door mij
opgelegde leerdoelen én omdat ik met dit aanbod toch nog een deel van mijn
droom kan waarmaken door voor de klas te staan en leerlingen te helpen hun doel
te bereiken, heb ik ook hierin mijn prioriteiten verschoven. Deze aangeboden
uren worden mijn stage invulling, zij het zonder toezicht van mijn
stagebegeleider. Ik maak zo dadelijk dus mijn eindverslag voor de stage met
deze verrassende wending. Of ik daarmee voldoe aan alle eisen en dus een (goed)
cijfer kan krijgen boeit me eerlijk gezegd niet eens. Het geloof, vertrouwen en
de erkenning die ik van mijn stagebegeleider en de sectie Engels heb gekregen,
nog vóór ze wisten dat ik ziek was, is voor mij beloning genoeg!!
Leuke dingen doen
Door de verschuivingen van taken op mijn stageschool is één dag
vrijgevallen. Dat biedt mij nu extra ruimte om in en direct na de weekenden
leuke dingen te doen. Zal het mij bijvoorbeeld lukken om nog het hele Pieterpad
te lopen? De intentie was er, maar de frequentie ligt momenteel erg laag. Laat
ik mij ‘opjagen’ door het doel om de eindstreep te halen, of laat ik mij leiden
door het te blijven zien als ‘middel’. Het oorspronkelijke idee was immers om
in goed gezelschap goede gesprekken te kunnen voeren en ondertussen te wandelen,
zoals we ook afgelopen zondag weer deden.
Conditie en
benauwdheid
Dankzij het vele wandelen, voor mij een middel om goed te kunnen nadenken,
ben ik fysiek in goede conditie. Mijn BMI is misschien een beetje aan de hoge kant,
maar ik heb een bloeddruk, hartslag en cholesterol als uit een boekje. Dat gaat
mij zeker helpen om zo lang mogelijk fit te blijven en zo goed mogelijk de
komende maanden door te komen. Tegelijkertijd merk ik wel dat ik weer last heb
van het vocht bij mijn longen. Toen ik op 8 december de drain kreeg en ruim 1,7
liter vocht werd weggehaald, was dat vijf weken na mijn val van de trap. Inmiddels
is het 4,5 week geleden dat de drain werd verwijderd. Ik begin weer
kortademiger te worden, heb een soort ‘rokers kuchje’ als ik spontaan moet
lachen en ik moet tijdens het wandelen heuvel op soms een tandje lager
schakelen. Ik twijfel of ik dit moet melden bij de oncoloog, ter voorbereiding
op mijn consult a.s. maandag. De longarts had immers een duidelijke visie ten
aanzien van het afvoeren van het vocht. Echter, als ik niet kies voor de
agressieve chemo, dan kan ik me zo voorstellen dat het vocht toch anders moet
worden afgevoerd… En hoe zit het dan met vliegen, drukcabine etc. Een simpele
optelsom, uitgaande van 6-8 weken beperkingen na opnieuw draineren, maakt dat
ik a.s. maandag toch eerst maar even afwacht, omdat dit haalbaar moet zijn voor
mijn eerste vliegreis.
Genieten met lieve
vrienden
Genieten zit in kleine dingen. Een warme kop chocolademelk (mét slagroom!)
na een forse wandeling op een koude winterse dag, wakker worden met zicht op een
heldere sterrenhemel waarbij Jupiter en Mars heel dicht bij elkaar staan,
wetende dat de volgende keer pas weer in 2020 zal zijn… of wanneer vrienden een
eendags afspraak ineens omzetten naar een weekend Brugge. Drie dagen genieten
van cultuur, het bezoeken van brouwerijen van speciaalbieren en elkaars
gezelschap.
Ondanks mijn situatie, de beperkte levens(duur)verwachting, voel ik me een bevoorrecht mens, omdat ik deze dagen meer dan ooit mezelf kan zijn. Ik heb immers niets meer te verliezen. Daarom doe ik de dingen op mijn ‘eigenwijze eigen wijze’. En het mooie is dat ik vanuit die eigenheid mag zien en beleven hoe rijk een mens zich kan voelen als je eindelijk je bestemming gevonden lijkt te hebben met je eindbestemming in zicht.
Dit artikel werd gepubliceerd op: 10-01-2018 11:25