Ik voel me als een jaar geleden (28-06)
Vandaag weer voor controle naar het AVL. De bloedwaarden dalen (nog) niet, maar vlakken wel wat af. Belangrijker is echter dat ik nu al twee weken pijnvrij ben, geen vocht in mijn buik heb en dat de arts dus, net als ik, positief gestemd is over de vermoede werking van de Paclitaxel chemo….
Met deze temperaturen houd ik het even kort op mijn blog. Er
is ook niet heel veel te melden na de laatste keer: ik voel me nog steeds goed,
dankzij de chemo. Ik wandel, fiets op mijn E-bike, zet me in voor vrijwilligerswerk
en breng tijd door met mijn vrienden. Eigenlijk doe ik wat ik vorig jaar deed
(alleen is mijn fiets nu met elektrische ondersteuning en bestaat mijn drinken
vooral uit alcoholvrije dranken). Ik voel me fysiek ook hetzelfde als een jaar
geleden toen ik capecitabine slikte. Het voelt als een wonder!
AVL controle
Dr. Smorenburg (vervanger dr. Kok) was blij met mijn verhaal. De
tumormarkers in het bloed dalen nog niet, hetgeen we wel gehoopt hadden.
Echter, door hoe ik mij voel, bestaat er grote aanname dat de chemo goed werk
doet. Of het voldoende is om ook werkelijk de kanker terug te dringen, valt
natuurlijk nog te bezien. Voor mijn gevoel zouden de tumorcellen dan al verder
afgenomen moeten zijn. Maar ik ga daar niet over in zitten. Het is zoals het is
en het komt zoals het komt. De arts onderzocht nog wel even mijn buik,
aangezien ik nu 5 weken geleden mijn laatste ascites drainage had. De buik oogt
slank en voelt soepel. De ‘klonten’ kankercellen in mijn buikvlies, die ik
eerder omschreef als ‘karbonkels’ en die duidelijk zichtbaar waren op mijn
bolle buik, zelfs / vooral ná de drainage, lijken op dit moment grotendeels
verdwenen! Dat is op zich al iets om dankbaar voor te zijn. Het maakt dat ik me
zo lekker voel en dat ik me vrij kan bewegen. Ik mag alleen hopen dat dit nog
een poosje zo blijft.
Voorlopig dus nog
taxol
Het moment van een nieuwe scan is nog even uitgesteld, tot we weer willen
zien wat er werkelijk binnenin gebeurt. Dat kan zijn over enkele maanden, of
wanneer ik me weer minder ga voelen. Dan moeten we opnieuw besluiten wat dat
een vervolgstap kan zijn. Momenteel is daar dus nog geen sprake van en gaan we
door op de ingeslagen weg.
Verjaardag
Tsja en dan is daar natuurlijk mijn op handen zijnde verjaardag. Op 10 juli
hoop ik 50 te worden. Ik wil dit niet ongemerkt voorbij laten gaan, maar kan
ook geen groot feest organiseren. Ik heb me derhalve voorgenomen mijn
verjaardag op het strand te vieren. Wie me kent en dit met me mee wil vieren,
is van harte welkom. Het strand is openbaar, en ieder mag zelf meegebracht eten
en drinken vrij nuttigen ;-). Op die manier hoop ik er een gezellige,
ongedwongen dag van te kunnen maken, met mensen die graag tijd met me
doorbrengen…. Wie me wil komen feliciteren maar niet weet bij welke
strandtent ik dit seizoen standaard ben ivm de strandbedjes, mag even contact
zoeken voor de details.
De laatste weken jubeljaar
Ik heb geleefd in mijn jubeljaar. Dingen vielen op hun plek en ik heb me rijk gezegend gevoeld op diverse manieren. Gaat daar na mijn verjaardag verandering in komen? We zien het wel, ik laat het over me heen komen. Voorlopig voel ik me uitermate dankbaar dat ik deze mijlpaal tóch nog mag beleven!!
Wordt vervolgd...
Dit artikel werd gepubliceerd op: 28-06-2019 19:49