Vallende sterren en andere genietmomenten (03/08)
Wat hebben we toch een bijzondere planeet, in een bijzonder universum; met de prachtigste natuurverschijnselen, als je er oog voor hebt. En veel ervan lijkt, uitgerekend nu in mijn jubeljaar, samen te vallen. Wat een geluk dat ik nu de tijd heb om ervan te genieten!
Bloedwaarden in beeld
Nu we weer een week verder zijn, heb ik ook de andere bloedwaarden online
kunnen uitlezen. En ik moet eerlijk zeggen, dat ik wel blij word van die
getallen! Want inderdaad, ze vallen al maandenlang allemaal keurig binnen de
limiet, waarbij mijn HB ook gewoon nog steeds rond de 9 blijft. En die bepaalt
voor een groot deel mijn energiepeil. Voor de kenners: de leverwaarden zitten rond
de 20 en de Gamma-GT zit op 15, dus al met al is dat heel positief. Feitelijk
is alles stabiel, behalve de tumormarker. Dat is natuurlijk niet fijn, hetgeen
ik ook wel merk doordat ik sneller buiten adem ben bij inspanning. Als ik
bijvoorbeeld iets te snel wil wandelen, dan begin ik acuut te gapen, om meer
lucht te krijgen. En ook bij het fietsen moet ik mijn tempo wat aanpassen naar ‘relaxed’.
Wensen doen
Maar wat heb ik een prachtige tijd hier, ik schreef het al eerder… Hier kom
ik écht tot rust! Ik beleef prachtige, liefdevolle momenten met dierbare
vrienden met wie ik vrijuit kan praten over wat mij bezighoudt, in het nu en
voor de toekomst. Maar naast dat soort ‘zware’ gesprekken hebben we gewoon een
heerlijke tijd, doordat we mooie momenten samen beleven. Wat is dat kostbaar!!
Wat maken we een prachtige herinneringen samen… Ik ben ze daarvoor zó dankbaar,
omdat ze mij nu prioriteit toekennen, aandacht geven die ik niet durf te
vragen, juist omdat het straks voor hen zoveel moeilijker maakt. Wat is het
kostbaar om te mogen delen, genietend van het nu, niet denkend aan de pijn van
morgen! Zo mocht ik een heerlijke picknick op het strand afsluiten onder een
rijke sterrenhemel, waarbij ik maar liefst drie vallende sterren zag en dus wensen
mocht doen… Maar vreemd genoeg moest ik zelfs heel goed nadenken wat ik zou
moeten wensen, want feitelijk ben ik de meeste wensen al aan het uitvoeren… Voor
nu heb ik daarom vooral meer van dit soort mooie, intense momenten gewenst.
Volgende week, als ik op het IJsselmeer mag genieten van de Periseïden die
overkomen, mag ik nog veel meer wensen doen. Die zal ik doen voor anderen, dus
laat het me maar weten wat jullie nog te wensen hebben! ;-)
Lieve berichten en
wat is ‘normaal’?
Af en toe druppelt het nieuws rond mijn gezondheid verder door en worden
andere mensen met wie ik ooit contact had, ook geïnformeerd. Hoe mooi is het
dan om vanuit zo’n onverwachte hoek een lief berichtje te ontvangen. Wat ben ik
dankbaar dat ik bij veel mensen kennelijk een positief gevoel mag achterlaten.
Wellicht ook omdat ik tijdig heb ingezien dat ieder mag zijn wie hij of zij is
en dat niemand ‘raar’ is, ook al past iemand niet in het standaard plaatje van
hoe wij worden opgevoed met voorkennis van ‘normaal’… Bij ons thuis, als wij
tegen de kinderen zeiden: ‘doe normaal’, dan kregen we standaard de vraag terug;
‘wat is normaal?’ En dat klopt… we worden als kind al geïndoctrineerd dat ‘wat
de massa doet ‘normaal’ is’ en dat is jammer! Want daardoor leren we onze
kinderen om met de massa mee te lopen, terwijl we ze juist zouden moeten leren
dat het vooral belangrijk is dat je jezelf bent en dat het soms zelfs goed is
om tegen de stroom in te zwemmen. Immers: ‘Wie bepaalt de norm van wat normaal
is?’ Dus, doe eens gek en vraag jezelf af of je iedere dag vooral leeft zoals
mensen het van je verwachten, of dat je doet wat je hart je ingeeft?! In
hoeverre leef je je leven om anderen ‘te pleasen’ of handel je vanuit je hart
waardoor je andere mensen oprecht gelukkige momenten geeft? Ik heb als kind,
als ik terugkijk, waarschijnlijk klasgenootjes gekwetst, door ze behandelen als
‘anders’. Terugkijkend, vind ik dat heel vervelend, maar ik kan het niet
ongedaan maken. Enige wat ik nu kan doen is ‘sorry’ zeggen tegen de mensen die
ik op mijn weg onheus heb bejegend. Ik ben niet trots op wie ik was, maar ben
wel blij dat het leven mij een belangrijke les geleerd heeft en dat ik, nog
iedere dag bijsturend en bijlerend, mag zijn wie ik nu ben geworden… in de hoop
dat het positief afstraalt naar de mensen die nu in mijn leven zijn en die ik
nog in de toekomst ga ontmoeten…
Iedere dag de wens en
een nieuwe kans om verschil te maken
En ook nu kán ik niet anders dan afsluiten in dankbaarheid om iedere dag
die mij gegeven wordt, waarin ik nog zo mag genieten. Ik weet niet hoe positief
ik kan blijven als het moment daar is dat mijn lichaam wordt gesloopt door de
bijwerkingen van het voortschrijdende proces of de medicatie. Nog maar even
niet aan denken dus en iedere dag, ieder mooi moment en iedere kans om mijn liefde
voor natuurverschijnselen, de prachtige natuur en mooie mensen te delen met een
ieder die het horen wil! En als ik dan toch een wens mag doen, dan adresseer ik
die aan alle lezers: Carpe Diem, pluk de dag door je voor te nemen om iedere
dag iets positiefs voor een ander te doen en zo een klein beetje goedheid te
zaaien… wie weet waartoe het kan leiden?!
Wordt vervolgd…
Dit artikel werd gepubliceerd op: 03-08-2018 09:25