Een dag van gedenken

Kleine infecties onder de hechting, paniek om linkerbeen, 100% hersteld verklaard

Vandaag was het precies een halfjaar geleden dat mijn lieve moeder haar laatste adem uit blies. Op de laatste zondag van het kerkelijk jaar wordt altijd aandacht besteed aan mensen die dat jaar zijn overleden. Dus zaten mijn familieleden vandaag weer voor het eerst in lange tijd in de buurt van de kerkbank waar ze vroeger zo vaak zaten…. Ieder zo met zijn/haar eigen herinneringen. Zelf was ik in onze eigen gemeente, als lid van het projectkoor. Daarnaast vind ik het gewoon heel fijn om op dit soort dagen in onze kerk te zijn, waar verdriet wordt gedeeld met elkaar…. Om lieve mensen, jong en oud. Waar ruimte wordt geboden voor ieder persoonlijk. Al vond ik het wel lastig, ook nu, om te moeten zingen terwijl je keel wordt dichtgeknepen door emotie. Toch ook vandaag weer een stukje overwonnen!!

Veel mensen hebben mij de afgelopen weken gevraagd hoe het met me ging. Ik had dan ook al weer een tijdje niet geschreven. De hoogste tijd om even weer wat feiten op een rijtje te zetten.

Fysiotherapie

De afgelopen week heb ik fysiotherapie en lymfetherapie weer opgestart. Mijn linkerarm kan ik niet hoger dan 90graden krijgen. Meer mocht ook niet van de artsen. Omdat het na de vorige operatie overbelast is geweest met frozen shoulder als gevolg, heb ik nu begeleiding van de fysio gevraagd voor het weer mobiel maken van mijn arm / schouder. Afgelopen week de eerste keer. Hopelijk is het nu sneller dan de vorige keer weer mobiel en ‘als vanouds’.

Kleine infecties onder de hechting

De hechting in mijn buik gaf op mijn linkerheup nog wel wat problemen. Was wat infectueus. Ik heb dat vorige week zelf ‘behandeld’ door het korstje eraf te halen, tanden op elkaar te zetten en leeg te knijpen. Dat heb ik nog ca. 2 keer moeten herhalen en nu oogt het rustig en begint het soms te jeuken. Datzelfde heb ik ook op kleine andere plekjes op mijn buik, wat eerst rustig oogt, maar dan spontaan toch rotzooi uit komt. Misschien toch een milde allergische reactie op de oplosbare hechtingen? Ik heb er gelukkig amper pijn van en ook geen koorts bij (kind van m’n moeder). Mijn nieuwe borst is ook nog niet 100% ‘droog’. Vooral aan de onderkant en op 1 plekje op de zijkant is het nog wat onrustig. Ik hoop en verwacht dat dit snel verbetert nu ik de lymfetherapie weer heb opgestart, waardoor de afvalstoffen beter worden afgevoerd.

Lichte paniek om linkerbeen

Zo’n anderhalve week geleden was er weer paniek in de tent. Ik kon ineens niet meer lopen. Ik had de avond ervoor te lang in een verkeerde houding gezeten en bij het opstaan zakte ik door mijn linkerbeen. ’s Nachts kon ik amper slapen van de pijn. De volgende ochtend kon ik me alleen met de rollator voortbewegen. Er zat een voelbare verdikking ik mijn linkerbovenbeen, aan de achterkant die rood oogde. Bovendien had ik verhoging. Mijn huisarts vermoedde een abces, maar wilde in mijn situatie alles uitsluiten. Hij stuurde mij door naar Spoedeisende hulp. Tja en dan merk je dus dat je toch steeds weer geconfronteerd wordt met je verleden. Dat die angst op zo’n moment toch weer heel geniepig de kop op steekt. Dat de ongerustheid over mogelijke uitzaaiingen toch steeds in je achterhoofd sluimert en op zo’n moment meteen op de voorgrond treedt…. Maar ik duwde die gedachte van me af. Ik wilde er nog niet aan denken!! Daar zou het over een aantal uren, als de onderzoeken het zouden uitwijzen, nog vroeg genoeg voor zijn. Nu eerst alle logische verklaringen nagaan, onderzoeken ondergaan en die resultaten afwachten!! Na een aantal uren bleek gelukkig alles goed: bloedbeeld, echo en röntgenfoto. Met pijnstillers weer huiswaarts gestuurd met de opmerking dat ik vooral in beweging moest blijven. Dus daar ging ik weer, voetje voor voetje met mijn rollator, door dat grote ziekenhuis…

Door mijn verblijf op de SEH afspraak met oncoloog gemist….

Maar inmiddels ook de oncoloog gezien. Vanaf nu mag ik om de 6 maanden. Wel iedere 3 maanden bloed prikken i.v.m. de studie… Dat betekent dat ik na mijn controle bij de plastisch chirurg, in principe tot mei niet meer naar het ziekenhuis hoef…. Vreemd idee.

De afgelopen week ben ik ook door mijn werkgever 100% hersteld verklaard. Het halve uurtje respijt dat ik nog steeds had, vanwege concentratie en geheugen bleek niet meer nodig. Zoals ik ben teruggekomen op mijn werk (3 weken na de diep reconstructie!!) konden we niet anders dan mij ‘volledig hersteld’ noemen.

Nu gaan we weer de drukke periode voor kerst in. De agenda oogt weer heel vol, al laat ik nu steeds ruimte open om rust te nemen tussen werk en afspraken door, of na afloop van de afspraken. Maar ja, die rust is ook betrekkelijk als je muziek wilt instuderen, of mail gaat beantwoorden…. Aanstaande woensdag is het 6 weken geleden dat ik werd geopereerd. Dat betekent in principe dat ik vanaf dat moment ook weer mag sporten. Extra agendapunten, maar daarna ook weer meer energie hopelijk. Dan kan ik weer écht gaan opbouwen in de hoop dat ik dan helemaal vernieuwd 2013 tegemoet mag zien.

Voor 2013 wil ik een wijsheid herhalen die ik hier al eerder schreef, maar die momenteel even heel dicht bij mij staat:

Geef me de kracht om te veranderen wat niet te accepteren is.
Geef me de moed om te accepteren wat niet te veranderen is.
Geef me de wijsheid om het verschil hier tussen te zien.

Iedereen een heel fijne decembermaand toegewenst!! Ik wens je veel warmte en geluk, goede gezondheid en vele liefdevolle momenten met hen die je dierbaar zijn!

Dit artikel werd gepubliceerd op: 26-11-2012 00:16