Langzaam ontwaken
Schrik bij intake bedrijfsfitness, ik word geherprogrammeerd, lange en vermoeiende dagen
Maandagochtend, nadat ik Vincent naar school had gebracht, zou ik in Epe een intake krijgen voor de begeleiding van de herstart bedrijfsfitness. Omdat ik beperkte functionaliteit in mijn linkerschouder heb én omdat ik ruim een jaar niet fanatiek gesport heb, leek het mij verstandig om hulp in te schakelen bij dit herstelproces. De intake zou gedaan worden door Justine.
Toen zij mijn schouder even wilde bekijken en voelen, om de problemen in kaart te brengen, voelde ik een enorme bult in mijn oksel. Dit had ik nog niet eerder gevoeld en ik schrok er best wel even flink van. De bult voelde hard aan, niet als een zakje dat je kunt induwen. Ik bleef rustig, maakte een afspraak voor de woensdag erop in de sportzaal en ging naar huis. Tijdens de rit naar huis probeerde ik te relativeren. Ik dacht weer aan de wijze woorden: “Als je hoefgetrappel hoort, moet je niet altijd meteen aan een zebra denken. Het kan ook gewoon een paard zijn!” Al moet ik er natuurlijk in mijn achterhoofd altijd rekening mee houden dat het in mijn geval toch ook wel een zebra kan zijn….. Even terug naar de realiteit: Het is 3 weken na de laatste bestraling. De bult zit er nog niet lang dus is ‘vocht’ het meest voor de hand liggende aspect. Toch neem ik geen enkel risico dus thuisgekomen bel ik met de regieverpleegkunde. Daar kan ik ’s middags al terecht, al betekent dat wel dat ik bij weer een ander gezicht zit… Het zij zo.
Deze dame hoort mij aan, voelt in mijn oksel, voelt nog eens en durft niet met zekerheid een conclusie te trekken. Inderdaad is vocht meest voor de hand liggend, maar het voelt wat hard aan. Dat zou dan betekenen dat het vocht min of meer is ingekapseld. In ieder geval teveel onduidelijkheid om er zomaar een naald in te steken…. Ze belt met de echografie. Ik kan daar al een dag later terecht gelukkig. Als het vocht is kunnen ze het daar, met hulp van het echobeeld, wegzuigen.
Enigszins gerustgesteld keer ik huiswaarts. Het heeft er alle schijn van dat het vocht is als gevolg van misschien toch overbelasting. Immers heb ik zowel zaterdag als zondag zeker 5 kwartier genordiced… Op dinsdag eerst maar weer eens aan het werk. Nou ja, werk…. Bij aankomst meteen maar een kopje koffie meenemen naar mijn werkplek ;-) om vervolgens de computer op te starten. Wat voor wachtwoord had ik ook alweer voor het systeem, voor intranet en voor het CRM systeem? Gelukkig is alles gedocumenteerd en voor de wachtwoorden die zijn verlopen vragen we nieuwe op. Mijn werkplek is ook helemaal leeg. Waar ik nogal moeite heb met het loslaten en weggooien van dingen, hebben mijn collega’s juist de neiging tot opruimen. Nu ik er zo lang uit geweest ben en mijn geheugen toch gaten vertoont, had ik ze toestemming gegeven schoon schip te maken. Dat hebben ze in dank aanvaard en dus was mijn werkplek ‘een schone lei’ om mee te beginnen.
Qua werk gaan we ook langzaam weer opbouwen. Van alle taken die ik onder handen had is nog niet zeker of ik ze wel terugkrijg. Soms heb je taken omdat het zo gegroeid is en ik laat nu eenmaal moeilijk los…. Dit is een ideale gelegenheid om ook mij te herprogrammeren. Ik ga dingen oppakken die de afgelopen tijd zijn blijven liggen omdat het moeilijker over te nemen is, de tijd ontbrak of omdat het juist iets is waar ik ‘goed’ in ben. Ik mag vooral veel schrijven… We gaan nog even naar HRM om het voorgestelde re-integratietraject door te spreken en te ondertekenen en dan is het alweer tijd om te gaan.
Even een kopje thee drinken bij mijn jarige schoonzus en dan door naar het ziekenhuis voor de echo. Ruim op tijd zit ik weer in de auto om Vincent op te halen. De bult (3,5 cm) in mijn oksel is leeggezogen, al kreeg ze niet alles weg. Bovendien bestaat de kans dat het toch ook weer volloopt. Ik hou het in de gaten! Maar gelukkig dus niets om me zorgen over te maken. Ik kan ook het begeleid fitnessen op woensdag gewoon opstarten.
Nu ik weer in een vaster ritme kom, met daarnaast nog de extra agendapunten van ‘het normale leven’ is mijn energie eind van de middag wel écht op! Díe conditie moet ik dus wel weer opbouwen: nadenken, plannen, overzien én fysiek bezig zijn.
Het is alsof je wakker wordt na een lange slaap en alles langzaam weer op z’n plaats valt….
Dit artikel werd gepubliceerd op: 21-01-2012 08:38