December 2017: Zes jaar na de laatste behandeling tegen borstkanker... Terwijl ik ervan uitging genezen te zijn bleek ik 'in remissie'... want de kanker is terug! Opnieuw een slecht nieuws gesprek en ditmaal dus met een minder gunstig vooruitzicht. Ik pak mijn blog daarom opnieuw op.
Radio-interviews:
Infomix over het samenlooplied
Overige radio-interviews
2018 Infomix Koninklijke onderscheiding
2018 Infomix over Lesbos vooraf
2018 Infomix uurspecial bucketlist en muziek
2019 Praotstoel over Lesbos
2011 Praotstoel over gezondheid
De verhalen die hier staan, zijn mijn persoonlijke ervaringsverhalen. Ze zijn niet aangedikt maar ook niet geromantiseerd. Het is een registratie van hoe ik de dingen ervaar, voel, meemaak. Als je automatisch bericht wilt ontvangen wanneer er een nieuw verhaal is verschenen, klik dan op abonneren!
Voor sommige mensen, die bang zijn voor wat kanker kan doen, kan het moeilijk zijn om deze verhalen te lezen. Ik schrijf het om 3 redenen:
- met deze blog informeer ik iedereen die met mij meeleeft over hoe het met mij gaat. Zij kunnen het lezen wanneer het hen uitkomt en ik kan het schrijven wanneer het mij uitkomt. Wel zo efficiënt. Bovendien hoef ik dan het verhaal niet zo vaak te vertellen.
- via deze blog kan ik zelf mijn verhaal kwijt. Ik kan het zo voor mijn gevoel met velen delen, kan het van me afschrijven, waardoor ik ook weer verder kan
- tot slot hoop ik dat het misschien andere mensen die vragen hebben, antwoorden zoeken, zelf in onzekerheid zitten kan helpen.
De blog heeft de mogelijkheid om te reageren! Voel je niet verplicht!! Maar voel je ook niet bezwaard om te reageren! De reacties worden in principe niet op de site getoond, maar rechtstreeks naar een mailadres gestuurd die ik zelf op gezette tijden kan uitlezen. Op deze manier kan ik zelf bepalen wanneer ik me sterk genoeg voel om ze te lezen en eventueel te reageren!
Tot slot wil ik iedereen bedanken die met ons meeleeft, meevecht, aan ons denkt en voor ons bidt!!
Bijzondere bemoediging
Het herstel verloopt voorspoedig, mijn buurman is vriend van mijn ouders. Zijn bezoek zojuist had bijzondere boodschap
Op dit moment zit ik in de stoel naast het bed. De pijn is te verdragen dankzij mijn paracetmol spiegel, aangevuld met 5mg opiaat. Die schijn ik 6keer per etmaal te mogen hebben, maar zolang ik op tijd paracetmol neem heb ik dat niet nodig. Meestal vraag ik extra als ik merk dat ik krampachtig in bed lig of onvoldoende diep dooradem vanwege die doorgeknipte rib.
De artsen zijn zeer tevreden over hoe alles eruit ziet en over mijn herstel. Het infuus is inmiddels afgekoppeld. Wel heb ik nog 2 drains in mijn buik en een catheter. Maar zodra ik zelf kan lopen mag ik die ook af. In bed lig ik ook aan de voetpomp. Sokjes met luchtslangetjes die om beurt iedere 5 seconden oppompen. Dit is tegen trombose bedoeld. Zodra ik ga lopen is dat ook niet meer nodig.
Mijn nieuwe borst is zeer fraai gevormd. Best vreemd om de zwangerschapsstrepen van je buik op je borst terug te zien. Maar ergens ook wel mooi. Daardoor is mijn buik echter wel extreem strak!
Mijn buurman op de 2-persoonszaal is een vriend van mijn ouders. Mama heeft vorig jaar hun appartement gekocht. Ook dat is heel bijzonder om uitgerekend met hem samen op zaal te liggen. Extra bijzonder wordt het op het moment dat zijn predikant langs komt en met hem psalm 121 leest. Dat is geen toeval, dat is God's planning hoorde ik vorige week!
Zodra ik weer over mijn laptop beschik (als ik thuis ben) zal ik mogelijk nog wat uitgebreider verslag doen over de operatie en de tijd daarna. Voor nu is iedereen even getuige van het feit dat het eigenlijk best goed met me gaat, al zal ik de komende dagen gebukt door het leven gaan....
Vanuit Zwolle een hartelijke groet.
Dit artikel werd gepubliceerd op: 19-10-2012 15:41
