Weer aan het werk
Nieuwjaarswensen, bericht uit Groningen, re-integreren, hard werken aan herstel en kick-off SamenLoop voor Hoop.
Allereerst wil ik graag iedereen het allerbeste wensen voor 2012!! Veel geluk, goede gezondheid (!), maar ook inspiratie en doorzettingsvermogen op de momenten dat het wat tegenzit, op welk gebied dan ook.
Zelf ben ik het jaar goed begonnen, met minder woorden en meer daden! De wensboom waarover ik eerder schreef leverde ca. 240 wensen op, van velerlei aard. Deze werden na de kerkdienst op nieuwjaarsochtend met ballonnen opgelaten. Het leek mij een goede start van het jaar om mee te helpen met opblazen van de ballonnen cq het eraan knopen van de wensen, om daarmee alle wensen van anderen symbolisch ‘dichter bij God’ te brengen, want dat was de achterliggende gedachte. En dan hopen we natuurlijk dat de vinders van de kaartjes op de een of andere manier ook geraakt worden door de wens / gedachte die erop staat!
Ik heb wel gemerkt dat de nieuwjaarswensen dit jaar duidelijk een andere lading hadden. Wat je normaal gesproken welgemeend maar min of meer gedachteloos uitspreekt: ‘de beste wensen’ werd in veel opzichten dit jaar toch anders gezegd en ook anders ontvangen. Niemand weet wat het nieuwe jaar voor ons in petto heeft. Dat het soms heel anders kan lopen dan je denkt, hoopt en verwacht is voor velen dit jaar wel pijnlijk duidelijk geworden. Wat voor jonge mensen min of meer vanzelfsprekend is, kan zomaar anders gaan… maar toch wens je elkaar ‘het allerbeste’ want beter kun je niet wensen!
Voor mij en mijn familie begon het jaar bovendien met een hoopgevend bericht uit Groningen. Er zijn in mijn BRCA1 en BRCA2 genen geen afwijkingen gevonden. Dat betekent dat met de huidige onderzoekstechnieken en kennis geen erfelijke afwijking kan worden vastgesteld. Ze geven geen garantie met betrekking tot erfelijkheidsfactoren die ze niet in beeld hebben, maar dit eerste bericht is in ieder geval heel positief voor, met name, de vrouwelijke leden van de Kieskamp en Riphagen tak. Een mooi bericht zo in het nieuwe jaar!
Inmiddels zijn alle damtoernooien weer achter de rug, is school weer begonnen en daarmee ook alle ‘normale gezinsperikelen’. Busabonnementen die niet meer bij het postagentschap kunnen worden gekocht, maar via internet moeten worden besteld waar een aantal werkdagen overheen gaat... muziekschool en andere verenigingen die weer worden opgestart en dus ook weer het strakke schema van verplichtingen. Met dan daar tussendoor de boodschappen, het eten koken, wassen, strijken, de ritjes Harderwijk. Genoeg om me niet te hoeven vervelen :-). Je zou bijna vergeten dat er ook nog een werkgever wacht tot je weer aan het werk kunt ha ha ha. Maar niets is minder waar! Want vanaf volgende week ga ik weer langzaamaan aan de slag. Eerst 2 dagen ŕ 2 uur, dan 3 dagen en dat zo opbouwen tot ik weer volledig aan het werk ben. Dat zal ergens begin juni zijn waarschijnlijk. Zo kan ik niet alleen de werkuren, maar ook de werkdruk weer langzaam opvoeren. En zo hopen we dat ik uiteindelijk weer op mijn oude niveau zal kunnen komen, al kan het in totaal wel een jaar duren, volgens ‘de geleerden’.
Gister heb ik ook geďnformeerd om bij bedrijfsfitness een stuk begeleiding te krijgen om zo binnen mijn fysieke beperkingen (belasting van mijn linkerarm) toch mijn kracht en conditie weer zo snel mogelijk, zo goed mogelijk op peil te krijgen. Voor ik de diagnose kreeg was ik al een tijdje niet meer naar bedrijfsfitness geweest, omdat ik wat aan het kwakkelen was met mijn gezondheid (verkoudheden), maar ook sloeg mijn hart al een tijdje op hol. Ik dacht dat het aan de batterij van mijn hartslagmeter lag, maar mogelijk is dit al veroorzaakt door de tumor. Ik zal het eens navragen als ik eraan denk….
In de tussentijd blijf ik natuurlijk op alle fronten aan mijn herstel werken! Ik blijf vasthouden aan mijn gezonde eetgewoonten (al smokkel ik nu wel heel af en toe) en ook wandel / nordic ik nog steeds vrij veel. Zo heb ik bijvoorbeeld afgelopen zondag vanaf mijn schoonmoeders huis in Wapenveld de weg terug nordicend in 1,5 uur afgelegd. Volgens Google maps een afstand van 10,9 kilometer!! Toch een nette prestatie 2,5 week na de laatste bestraling, of niet?!
Dankzij het kleurtje in mijn haar oogst ik de nodige bewondering voor mijn coupe. Mensen die niet op de hoogte zijn van het voorliggende proces denken dat ik bewust zo’n gewaagd kapsel heb genomen. In veel gevallen laat ik dat zo, dat was immers ook de opzet van het rossige kleurtje in mijn aerodynamische kapsel, maar in een enkel geval licht ik het toch even toe. Het verbaast me dat er nog steeds mensen zijn die niet wisten van mijn ziek-zijn…
Aanstaande dinsdag is de officiële kick-off voor samenloop voor hoop, dat op 22 en 23 juni in Heerde gehouden zal worden. Een 24-uurs estafettewandeling, symbool voor de continue strijd tegen kanker, waarmee geld wordt opgehaald voor het KWF. Wat precies de bedoeling is, staat uitgelegd in een flyer die ik hier downloadable zet.
Graag nodig ik een ieder uit om hieraan deel te nemen, om zo alle mensen die tegen kanker vechten of gevochten hebben een hart onder de riem te steken, uit eerbetoon aan hen die de strijd verloren en om (sponsor)geld bijeen te brengen voor meer onderzoek naar betere bestrijding en behandeling! In de hoop dat in de toekomst steeds meer mensen tot de groep 'survivors' zullen behoren en steeds minder mensen de strijd zullen verliezen.
Kanker als chronische ziekte: een droom of slechts een kwestie van tijd....
Nieuwjaarswens: Als iedereen probeert om dit jaar tenminste 1 wens van iemand anders in vervulling te laten gaan, dan zal het jaar er al een stuk mooier uitzien en meer gelukkige mensen kennen.....
Dit artikel werd gepubliceerd op: 12-01-2012 10:11