Goed nieuws!
Het was een goede keus om conditie opbouwen even uit te stellen en mijn lijf rust te geven om zo alle energie te sparen voor het bevechten van de zieke cellen… ‘het randje’ lijkt tóch goed te gaan! Goede berichten dus om het weekend mee in te gaan! Artsen zijn zeer tevreden over het resultaat maar vooral ook over mijn herstel!
Vorige week was het toch wel even heel spannend hoor, toen bleek dat ‘het randje’ het erg moeilijk had. In plaats van veel te wandelen, wat ik me had voorgenomen om weer conditie op te bouwen, voelde ik me min of meer genoodzaakt om toch zoveel mogelijk rustend door te brengen. Ik was namelijk zaterdag met Vincent mee naar een damwedstrijd in Raalte. Gewapend met rollator om eventueel het dorpje te kunnen verkennen, verbleef ik uiteindelijk 3 uur lang zittend in een achterzaaltje van een pannenkoekenrestaurant. Weinig energie verbruikt zou je zo denken, toch begon ’s avonds mijn temperatuur behoorlijk te stijgen.
De oorthermometer die ik gebruik geeft op een ‘normale dag’ zo’n 34,9 tot 35,4 graden aan. Het is inderdaad niet een dure of geijkte, maar het is goed genoeg om als referentiekader te dienen. Doordat ik aan de antibiotica was begonnen en mij op het hart was gedrukt om bij aanhoudende hoge koorts toch vooral contact op te nemen, heb ik dat weekend zo’n 5 keer per dag mijn temperatuur gemeten. Daarbij was de hoogst gemeten waarde op zondagavond 37,8, te vergelijken met ruim 39 graden dus. Ik merkte daarbij dat als ik ergens op de dag enige inspanning verrichtte, de temperatuur ook vrij snel weer steeg. Mijn lichaam had dus alle energie nodig om de in gang gezette processen te bestrijden. Ik besloot daarom tot accute passiviteit en kwam alleen nog mijn stoel uit voor toiletgang en uit- en aankleden. Mijn lieve en zorgzame gezinsleden voorzagen mij van allerlei voorraden binnen handbereik, waardoor ik me minimaal hoefde in te spannen. Gelukkig begon de antibiotica haar werk te doen, waardoor mijn temperatuur na het weekend geleidelijk aan weer begon te dalen.
Omdat de muren, hoe mooi geschilderd ook, toch op een gegeven moment op je af beginnen te komen ben ik gedoseerd weer in beweging gekomen. Samen met mijn nieuwe beste vriend: de felblauwe Verian rollator, kon ik mijn belevingswereldje wat vergroten door o.a. op maandagavond naar de damclub te gaan. Even je zinnen verzetten en die grijze massa weer wat in beweging laten komen!
Op woensdag mijn gezicht maar weer eens op mijn werk vertoond. Al trok de rollator meer bekijks dan mijn gezicht ;-) De stukjes rookworst die ik meebracht (om de verkoopactie t.b.v. de damclub positief te ondersteunen – www.damclub-onsgenoegen.nl/rookworst) waren een mooie aanleiding om een rondgang door het bedrijf te doen. Als ik dan volgende week weer aan het werk ga, kan ik meteen ‘aan de slag’.
Korte termijn geheugen
Omdat ik vorig jaar heel erg last bleek te hebben van mijn korte termijn geheugen en ik niet wist of dit nu van de chemo of van de narcose was gekomen, was ik voor deze operatie wel wat huiverig. 8 uur lang narcose: wat voor invloed heeft dat op je geheugen? Je hoort weleens wat zo hier en daar, dus in hoeverre zou ik na de operatie weer ‘terug bij af’ zijn?? Maar gelukkig kan ik melden dat ik zo op het eerste gezicht geen enkel negatief gevolg lijk te hebben van de narcose.
Conditie
Ja, natuurlijk is mijn conditie wel weer even flink ‘ingedut’, maar als het goed is kan ik dit ook weer snel opbouwen omdat de basis er nog is! Je kunt het vergelijken met het herstel na een zware griep. Als je met beleid, dat wil zeggen geleidelijk, weer meer inspanning verricht zit je snel weer op je oude niveau. En van daaruit moet je dan verder uitbouwen tot het niveau dat je wilt bereiken. Dat betekent voor mij vandaag eerst boodschappen doen met Cor, dan rusten. Vanmiddag voor het eerst weer koorrepetitie (kost ook veel energie) en dan rusten. Mocht er vanavond nog wat energie over zijn, dan nog een ‘blokkie om’. En zo bouw ik het langzaam uit.
Lymfetherapie
Vanaf volgende week mag ik lymfedrainage weer opstarten. Dat wordt ook hoog tijd, want er heeft zich inmiddels toch al weer flink wat vocht in mijn flank genesteld. Met de sluimerende ontsteking mocht ik daar de afgelopen week niets tegen doen.
Fysiotherapie
Momenteel mag ik mijn linker arm tot 90 graden bewegen. Over 2 weken, mag ik ook weer boven mijn hoofd reiken. Mogelijk met behulp van fysiotherapie zal dat ook z.s.m. weer soepel zijn. Als alles volgens wens en planning verloopt hoop ik 2013 weer ‘hernieuwd’ in te gaan!
Heel hartelijk dank
Ik wil iedereen heel hartelijk bedanken voor hun medeleven in de aanloop naar de operatie toe, voor hun aandacht tijdens en direct na de operatie, maar vooral ook toen het vorige week spannend werd. Dank ook aan de artsen: Tellier, Shreetharan, Verwer en De Jong die met veel zorg en persoonlijke betrokkenheid mij geopereerd en begeleid hebben. Vooral die persoonlijke betrokkenheid maakt een wereld van verschil, geeft net dat extra beetje vertrouwen dat je op zo’n moment, met zo’n zware ingreep toch nodig hebt. Ook dank aan het verplegend personeel van de Isala klinieken. Zij proberen in alle drukte en hectiek toch nog tijd te vinden voor wat persoonlijke aandacht. Ik vind het lovenswaardig!
Ik voel me een bevoorrecht mens dat ik me weet omgeven door lieve en behulpzame mensen. Of ze nu de ketel repareren op een koude dag, een bak soep door de deur schuiven, een kaartje of bloemetje sturen, in gedachten met me meeleven, ’t zijn de kleine dingen die het verschil maken.
Want geluk wordt niet bepaald door je omstandigheden, door wat je meemaakt of wat je overkomt…. Geluk wordt bepaald door hoe je in het leven staat, hoe je met je omstandigheden om gaat.
Ik voel me dan ook nu weer een zeer gelukkig mens!!
Aggie, deze is ook voor jou!!
Dit artikel werd gepubliceerd op: 02-11-2012 09:34