Schwarzeneggercellen (14-12)
Als (ex)kankerpatiënt ben je bij iedere controle opnieuw enigszins gespannen voor de uitslagen. Je weet immers nooit of de kanker terugkomt. Maar naarmate de tijd vordert en uitslagen steeds gunstig zijn neemt de spanning bij controles af en neemt het vertrouwen in de uitslagen toe. Als die grens van vijf jaar eenmaal gepasseerd is, durf je weer helemaal opgelucht adem te halen en nieuwe plannen te maken. Tenminste, zo heb ik het beleefd.
Maar vandaag las ik op internet dat bij één op de vijf vrouwen met borstkanker op enig moment sluimerende cellen alsnog weer actief worden. Daar kan soms tot 20 jaar overheen gaan. Je weet nooit wat ze triggert of wanneer ze uit hun winterslaap ontwaken, maar ineens zijn ze daar weer. In gedachten noem ik ze maar de ‘Schwarzeneggercellen’ vanwege de film ‘terminator’ wanneer hij kort voor het verdwijnen zegt: ‘I’ll be back’.
Heel eerlijk gezegd had ik me er nooit in verdiept. Ik was me er dan ook absoluut niet van bewust dat ik ook Schwarzeneggercellen zou kunnen hebben. Immers, na de geweldige uitslagen van de laatste MRI in 2011, waarbij de volledige tumor (ruim 8 cm) was verdwenen, met mijn bewuste levensstijl van gezonde voeding en voldoende beweging waardoor ik ‘op gewicht’ blijf en vijf jaar lang hormoontherapie, stond ik weer volop in het leven. Ik nam drastische besluiten ten aanzien van mijn toekomst, gooide het roer volledig om ten aanzien van mijn werksituatie en maakte zelfs principe-afspraken voor in 2019!
Na afgelopen donderdag staat alles weer op losse schroeven...
Mijn blog heet ‘mijn strijd’, destijds nog in de hoop om als overwinnaar eruit te komen met een lang en gelukkig leven voor de boeg. De strijd is opnieuw begonnen, alleen is de afloop nu al bekend. Het enige wat ik kan doen is de strijd zó aan te gaan dat, hoe oneerlijk het gevecht ook is, ik me uiteindelijk toch als overwinnaar zal voelen. Omdat de tijd die mij rest in dit leven, goed besteed zal zijn.
Er is de afgelopen zes jaar veel veranderd. Misschien is jouw relatie met mij wel veranderd, misschien ben je daardoor minder geïnteresseerd in mijn verhaal of misschien vind je mijn verhalen juist te heftig of té persoonlijk? Voel je dan niet bezwaard om je uit te schrijven van de mailinglist. Het kwetst mijn gevoelens niet als je eerlijk bent. Wees jezelf, met heel je hart, bij al wat je doet. Ook als het daarbij gaat om iets simpels als het wel of niet volgen van een blog...
Voor wie mij blijven volgen: ik verwacht niets van je. Je mag me in anonimiteit volgen, je hoeft niet te reageren, je mag nemen wat ik geef zonder dat daar iets tegenover moet staan. Het feit dat ik mag geven is voor mij voldoening genoeg. Dank daarom voor je interesse in mijn verhaal, mijn strijd!
Wordt vervolgd.
Dit artikel werd gepubliceerd op: 29-12-2017 15:00