Klaar voor de vierde kuur (23-03)
Het is 07:00 uur als ik dit schrijf. Sinds afgelopen zondag heb ik de sleutel van het appartement in Katwijk. Een rustige plek voor mezelf tussen het reizen door. Hier kan ik ook de laatste dingen van mijn bucket list realiseren als ik straks de laatste grote reis gemaakt heb; opdat ik er mentaal en emotioneel klaar voor ben als ik mijn allerlaatste reis ga maken.
Vandaag geen grote bijdrage, want het gaat goed met me! Het bloedonderzoek in het ziekenhuis bevestigde het wederom. Daarnaast was mijn oncoloog ontzettend blij met mij dat de kuur zo goed aanslaat, getuige het feit dat mijn longen ‘gezond’ klinken. Naast het verdwijnen van de pijn dus een mooie opsteker dat mijn longinhoud weer volledig is, waardoor ik dus genoeg lucht heb om te wandelen, sporten en ‘mijn gewone dingen doen’. Maar ook mooi omdat dit goede mogelijkheden biedt voor de opnamen met Exspecto die ik nog van plan ben. Een gesprek met de techneut, een goede kennis van me, bood bovendien een verrassende invalshoek hetgeen dit project nog een extra mooie wending kan geven.
Na een heerlijke vakantie met mijn lieve dochter, waarvan ik de foto’s nog verder moet verwerken de komende dagen, was de overgang naar het extreem koude weer in Nederland wel even slikken. Maar hier in Katwijk is het uit de wind in de zon, bij één van de vele strandtentjes na een stevige wandeling, ook iedere keer weer een feestje. Op deze momenten besef ik eens temeer dat genieten niet alleen in de grote reizen en andere culturen of klimaten zit, maar vooral ook in de hele kleine, alledaagse dingen. Een goed gesprek, een wandeling, een zonsopkomst of –ondergang, of soms zelfs de schaterlach van een kind dat lekker in zijn vel zit, onbezorgd over de toekomst en zich onbewust van de zorgen van zijn ouders… het zijn dingen om dankbaar voor te zijn.
Afgelopen week waren de gemeenteraadsverkiezingen; voor mij een reden om iets eerder naar Heerde terug te keren. En ineens was daar het besef dat dit hoogstwaarschijnlijk mijn laatste keer stemmen is voor de lokale politiek. Het voelt een beetje vreemd om je stem te geven voor een toekomst waarvan je zelf geen deel meer zult uitmaken… een beetje als een hoogbejaarde die stemt voor Brexit ‘omdat het vroeger allemaal beter was’. Nu maakt één stem niet zoveel verschil, maar toch heb ik ditmaal mijn stem uitgebracht met in mijn hoofd wat ik belangrijk vind voor de toekomst van de jeugd. ’s Avonds was ik, zoals ik vroeger vaak deed toen ik nog vrijwillig verslaggever voor de lokale radio was, aanwezig bij de bijeenkomst rondom de uitslagen. Velen kwamen even naar me toe om even van mezelf te horen hoe het gaat, mensen die ik ken vanuit één of ander project waarbij ik in het verleden actief was… In gedachten liet ik even een aantal projecten de revue passeren. Anderen hadden geen notie van wie ik was of welk een lot mij trof, maar verwonderden zich over het feit dat ik enigszins op afstand zo overduidelijk van het geheel zat te genieten. En in een enkel geval kreeg ik gewoon even spontaan een knuffel ter bemoediging, zonder er verder veel woorden aan te besteden. Het was al met al een goede avond, een soort afsluiting van mijn betrokkenheid bij de lokale politiek, verkeersveiligheids- en andere maatschappelijke projecten… en opnieuw ben ik dankbaar dat ik binnen mijn ziekteproces de gelegenheid krijg om dit soort dingen op deze manier, heel bewust, op mijn manier af te sluiten.
Tsja en hier zit ik dan, met uitzicht op zee, met mijn herinneringen, te wachten tot de winkels open gaan. Vandaag krijg ik visite van één van mijn wandel- en praatmaatjes… een gelijkgestemde met wie het heerlijk is om tijdens het wandelen van gedachten te wisselen over uiteenlopende zaken. We hebben veel overeenkomsten qua persoonlijkheid. Fijn om zo voor elkaar van betekenis te kunnen zijn, ervaringen en kennis delend.
Delen… dat is voor mij in deze laatste seizoenen toch wel belangrijk merk ik. Dank daarom dus dat jullie mij zo trouw op mijn blog(s) volgen, dat ik mijn gedachten en ervaringen met jullie mag delen en dat jullie mij af en toe ook teruggeven er werkelijk ook iets aan te hebben. Het maakt het voor mij extra kostbaar te weten dat ik met het delen van mijn verhaal, mijn ‘lot’, tot nadenken aanzet en heel misschien zelfs nog verschil kan maken…. Dat ik zo iets achterlaat, opdat mijn zijn hier op aarde niet voor niets is geweest….
Maandag begin ik met mijn vierde kuur. Iedere kuur betekent bonus-tijd, drie weken die aan mijn levensverwachting worden toegevoegd. En zolang ik geen bijwerkingen ervaar betekent het een goede kans op pijnloze vakanties en een heerlijke tijd om met dierbaren mooie herinneringen te maken. 10.000 redenen tot dankbaarheid!
Dit artikel werd gepubliceerd op: 23-03-2018 08:21