De (vakantie)koek is op (22-05)
Wat is tijd toch een raar fenomeen als je erover nadenkt… Maandenlang kijk je ergens naar uit en voor je het weet is het weer voorbij. Ik mocht drie prachtige reizen maken met mijn prachtige kinderen… Kostbare momenten delen, herinneringen maken… En nu zijn die herinneringen realiteit en de reizen het verleden. De koek is op, het geld is op… maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Terwijl ik hier in Katwijk met mijn laptop op schoot, uitzicht op zee, de afgelopen maanden overdenk ben ik intens dankbaar voor de mooie tijd die achter mij ligt. Het is natuurlijk wel een vreemde situatie… Zo kort achter elkaar, zoveel moois en bijzonders… Bijna geen tijd om het te verwerken. Tsja en liever had ik dat natuurlijk ook anders gezien. Meer tijd ertussen om indrukken te verwerken van de ene reis vóór je kunt verlangen naar de volgende reis… Maar tijd is in deze het enige ongrijpbare en de grote onzekere factor, dus niet iets om te verspillen.
Herinneringen
verbeelden
De komende dagen / weken ga ik al het beeldmateriaal verzamelen en hoop ik
mooie compilaties van iedere vakantie op film te kunnen verwerken. Dat kost ook
veel tijd, dus zal het wel na eind juni worden voor daar enig resultaat van te
zien zal zijn. Half juni ga ik namelijk eerst nog mijn examen CPE doen (voor
mijn opleiding docent Engels). De reis naar Australië / Nieuw Zeeland was een
mooie opmaat, omdat zoonlief en ik heel veel Engels spreken onderling, waardoor
ik gelukkig steeds minder hoef na te denken over zinsconstructies en tijdspaden…
het wordt ‘natuurlijk’, maar toch wil ik de komende drie weken nog even flink
met mijn neus in de boeken, omdat ik graag in één keer wil slagen. Met dat
papiertje heb ik dan het bewijs dat mijn Engels op het hoogste niveau ligt (C2)...
Voor mijn opleiding maakt het niet meer uit, omdat ik na dit jaar toch stop
vanwege het ontbreken van toekomstperspectief. Het is dan ook vooral voor
mezelf een bewijs; omdat in het verleden op mijn werk nogal eens daaraan
getwijfeld is! Hoewel... bij het aannemen op de opleiding zat ik al op C1+
niveau, dus het bewijs heb ik eigenlijk al geleverd, maar toch…. Het voelt ook een
beetje als afronden.
Volle agenda in juni
Juni is nog wel een relatief drukke maand, omdat de weekenden daar nog
behoorlijk vol zitten met allerlei verplichtingen en activiteiten. Wel heel
leuke, zoals een concertje met mijn dubbelkwartet op vaderdag, een
familiebarbecue, een verjaardagsfeestje van een vriend en vooral niet te
vergeten de Kippenloop.
Kippenloop in Katwijk
Dat is een sponsorloop hier in Katwijk waarmee geld wordt opgehaald voor
KWF. De loop is ooit ontstaan omwille van de broer van mijn hospita die op 42
jarige leeftijd aan kanker overleed. 6000 mensen lopen nu jaarlijks
verschillende afstanden om geld in te zamelen voor drie gerichte
onderzoeksprojecten. Ik ben in de unieke omstandigheid om hierin mee te lopen,
omdat de loop (veel) meer wandelaars kwijt zou kunnen dan er startplaatsen
zijn, vanwege veiligheid en het lopen door natuurgebied.
Ik heb mij ingeschreven voor 25 kilometer. Met mijn huidige voetproblemen (blaren en eeltvorming), mogelijk als bijwerking van mijn medicatie, gaat het ook echt een uitdaging worden! Wie mij wil aanmoedigen in de vorm van sponsoring (https://acties.kwf.nl/naastwoordenookdaden) of door aan de finish te staan: van harte aanbevolen! In Katwijk zal die dag van bijna alles wat je daar koopt de opbrengst naar KWF gaan. Ik zal op de dag zelf verslag doen via Social Media en achteraf hier op mijn blog. Ik hoop zo ook in daden mijn steentje bij te dragen, voor mensen die in de toekomst met kanker geconfronteerd worden. Door onderzoek te steunen, waardoor het eerder ontdekt wordt, en er gerichtere medicatie kan worden ontwikkeld waardoor mensen een grotere overlevingskans hebben.
Vroegtijdig ontdekken
is tijd winnen
Ik weet uit eigen ervaring hoe belangrijk vroegtijdige ontdekking is, ook
al blijft het ‘oordeel’ dan hetzelfde... het geeft je de kans om de dingen te
doen die je nog wilt doen, om zaken af te ronden en zelf e.e.a. in goede banen
te leiden. Dat is zó kostbaar!! Bij mijn moeder zaten er in 2012 welgeteld 17
dagen tussen het ‘slecht nieuws gesprek’ en haar overlijden, waarbij ze
bovendien de laatste week niet meer tot communiceren in staat was... Ik heb
inmiddels mijn zesde kuur afgerond en heb dus al 18 bonusweken gekregen!
Tijd
Ik heb tijd gekregen om mijn stage af te ronden, met mijn kinderen te
reizen, met dierbare mensen goede gesprekken te voeren, een fotoreportage te
maken met mijn ouderlijk gezin en mijn eigen gezin, nieuwe mensen te leren
kennen en hopelijk krijg ik nog tijd en energie om me voor goede doelen in te
zetten, voor KWF, maar ook voor medemensen in nood. Mijn ego is met de mooie
reizen gevoed, nu wordt het zo onderhand tijd voor de echo (‘ik’ in het Grieks)
van mijn zijn... de kring om mijn kleine kring en de kring daar weer omheen. Zie
het maar als de rimpels in het water, daar waar een steen gezonken is. Zolang
het water rustig blijft kunnen de rimpels ver rijken...
Mijn steen gaat zinken, maar hopelijk mag het nog vele rimpels teweeg brengen die ver mogen uitwerken.
Morgen ga ik weer voor controle naar het ziekenhuis. Dan zullen er waarschijnlijk ook nieuwe afspraken voor wat uitgebreidere onderzoeken volgen om de status quo vast te stellen. Ik ga vol vertrouwen... nooit alleen... en iedere uitkomst is goed omdat het slechts mijn richting bepaalt om het einddoel te bereiken; een einddoel dat toch al vast ligt.
Dit artikel werd gepubliceerd op: 22-05-2018 11:29