Levenslang ‘vakantie’ (26-02)
Nu mijn eerste reis zo dichtbij komt, de klamboes en deet al klaarliggen en ik de laatste dingen aan het regelen ben begint ook langzaam de onrust in me te stillen… Waar ik de vorige keer nog van wakker lag heb ik de afgelopen week naar de achtergrond kunnen schuiven, in het vertrouwen dat er een oplossing komt. En nu ook mijn stage is afgelopen heb ik de rest van mijn leven ‘vakantie’…
Afscheid van het
dammen
Het afscheid in Hoogeveen vorige week was goed. Warme woorden en reacties
en toch ook een beetje onwerkelijk, vanwege de reden. Maar wie op dat moment
nog niet wist waarom ik weg ging, zou het ook niet hebben kunnen merken. Het
was een mooie afsluiting van vijf jaar betrokkenheid bij elkaar.
Op donderdag stond ik de laatste keer voor de klas. Met wat weinig lesmateriaal voor die dag en de vakantie in het vooruitzicht kon ik iedere les eindigen met wat gesprekjes hier en daar met de leerlingen. In de pauze kwamen mijn collega’s nog even met een lieve kaart, een kleine bijdrage in de reisplannen en een prachtige bos bloemen. Na het eerste contact op deze school, een open dag vanwege de schoolkeuze van de kinderen in 2009, is dit hoofdstuk nu definitief gesloten.
Afscheid van muziek
Tsja en dan de muziek… hoewel ik daar nooit helemaal afscheid van zal
nemen, simpelweg omdat het met mij verweven is, ben ik al wel bezig met de
praktische invulling van het naderende afscheid. Zo heb ik afgelopen vrijdag
mijn cape en jurk van het dubbelkwartet vast ingeleverd. Mijn muziekboek blijft
daar vanaf nu ook achter voor mijn eventuele opvolgster en de muziekstandaards
die mijn eigendom zijn, al vanaf dat ik in 2002 toetrad tot een band, heb ik
maar doorverkocht. Ik probeer zo praktisch mogelijk te zijn en dit soort dingen
alvast ‘op te ruimen’ waardoor de achterblijvers daar geen extra werk mee
hebben.
Eigenlijk ben ik dus al begonnen om ‘mijn plek’ overal op te geven. Ik ben bezig om me los te weken uit situaties om de overgang zo rimpelloos te kunnen laten verlopen. Sommige mensen geloven in de ‘snelle methode’, zoals je een pleister verwijdert. Mijn vroegere chef bij de Zwolsche Algemeene zei echter altijd dat je de tijd moet nemen om een sticker ineens goed te verwijderen. De lijm moet tijd krijgen om zich voorzichtig los te maken van het oppervlak, om geen onrechtmatigheden achter te laten. Die woorden zijn mij altijd bijgebleven en deze dagen pas ik dit regelmatig toe in de verschillende situaties. Iets achterlaten
Terwijl ik heel hard bezig ben om ‘de overgang’ zo gemakkelijk mogelijk te maken voor alles en iedereen heb ik toch heel sterk de behoefte om nog iets achter te laten. Daar ben ik deze dagen dan ook vooral mee bezig. Naast de herinneringen die we nog gaan maken, wil ik ook iets tastbaars achterlaten. Voor mijn kinderen, voor alle momenten die zij nog gaan meemaken zonder mijn aanwezigheid, maar ook voor de kring met mensen die ooit mijn leven aanraakte. Zo ligt er een plan om nog opnamen te maken van mijn stem, bij voorkeur ook met ondersteuning van Exspecto, waardoor er een troostrijk muzikaal document achterblijft. Dit moet ik de komende tijd nog wat verder uitwerken, maar de eerste aanzet hiervoor is gedaan. Nu hopen dat mijn stem goed blijft. Bij het zoeken naar op te nemen materiaal liep ik nog tegen een opname uit 2008 aan. Dus nog vóór mijn zanglessen bij Clara de Vries… technisch dus behoorlijk ongepolijst, maar voor de minder kritische luisteraar toch een mooi document denk ik om nu al te delen. Ik heb het daarom dit weekend even verwerkt. De link naar YouTube staat hieronder. En mijn gedachtengoed, mijn blog uit 2011 en de huidige, in combinatie met alles wat ik opschreef afgelopen anderhalf jaar tijdens mijn ‘zoektocht naar een nieuwe bestemming’ wil ik in Katwijk proberen om te vormen naar een boek. Jaren geleden droomde ik al van een huisje aan zee om boeken te schrijven. Toen had ik Kreta nog voor ogen. Het is Katwijk geworden waar ik hopelijk ook die droom nog kan realiseren.Tweede kuur is klaar
Gister nam ik de laatste tabletten van mijn tweede kuur. Ook deze kuur is gelukkig verlopen zonder bijwerkingen! Aanstaande donderdag weer controle in het ziekenhuis. Ditmaal alleen bloed prikken en dan naar verwachting de volgende kuur ophalen. De pijn in mijn rug/zij heb ik kunnen herleiden naar ‘spierpijn’. Dat betekent dat ik redelijk weet hoe ik het kan voorkomen/beheersen. Nu nog even uitvinden hoe ik met oefeningen de omliggende spiergroepen kan versterken om het nog beter onder controle te krijgen. En voor de momenten dat ik weet dat ik de soepelheid van mijn rug nodig heb (bijvoorbeeld als ik op safari ga en de ‘African massage’ ga ondervinden met de slechte wegen) gewoon toegeven aan extra pijnstilling.
Levenslang vakantie
Tsja en de titel van deze bijdrage aan mijn blog is dan uiteindelijk op
macabere wijze veelzeggend. Want toen ik mijn vergeetachtige schoonmoeder over
al mijn reisplannen vertelde vroeg ze of ik nog wel tijd had om te werken.
Breed lachend antwoordde ik haar dat ik de rest van mijn leven vakantie had. En
al is de diepere onderlaag natuurlijk idioot schrijnend, met mijn wilskracht om
in iedere dag de positieve momenten te zien zal ik mijn uiterste best doen om iedere
dag voluit te genieten. Hoe ik dat doe? Nou, ik stel me gewoon voor dat ik geen 48
maar 67 ben en als een fitte pensionaris mag genieten van ‘mijn pensioen’, zo
in de herfst van mijn leven...
Dit artikel werd gepubliceerd op: 26-02-2018 07:35