Vermoeidheid dient zich aan
Taxi gaat steeds beter, volle agenda is niet gewenst, de kracht van positief denken en gezond eten en samenloopvoorhoop.nl
Begin deze week was het weer foute boel met de taxi. Wegens ziekte was ‘mijn rit’ uitbesteed aan een ander taxibedrijf, waarbij kennelijk niet expliciet was vermeld dat Radiotherapie op een ander adres zit. Zo kon het dat ik niet alleen lang moest wachten, maar vervolgens ook nog eens met een gefrustreerde taxichauffeur te maken kreeg. Van Hattem naar huis zwijgend, met de muziek van RadioNL maakt zo’n ritje dan toch wel erg lang en onaangenaam! Gelukkig had ik de volgende dag weer een vriendelijke chauffeur en keerde mijn vertrouwen in ‘taxiland’ terug. Gister en vandaag dan verder ook geen ernstige hinder ondervonden. Conclusie: zolang het taxibedrijf dat mij primair moet vervoeren de ritten niet uitbesteedt, gaat het goed met het vervoer en heb ik daarover geen stress.
Hoewel ik fysiek in een redelijke conditie verkeer en ’s nachts goed slaap, merk ik toch dat de bestralingen mij de nodige energie kosten. Afgelopen maandag had ik een behoorlijk drukke dag met verschillende plichtplegingen. Nu kost niet ieder agendapunt evenveel energie, maar het maakt wel dat ik op zo’n dag niet aan mijn rust toe kom. Ook mijn oefeningen en het wandelen willen er dan nog wel eens bij in schieten. Het resultaat is dan dat ik ’s avonds hondsmoe ben en met stramme ledematen neerplof in mijn luie stoel. Op de dagen dat Cor werkt, moet ik bovendien de kinderen aansturen en begeleiden in hun huiswerk en andere verplichtingen. Ik heb dus voorzichtig de conclusie moeten trekken dat ik naast de ritjes naar Zwolle en Harderwijk maximaal 1 andere afspraak op een dag kan hebben. Alleen op die manier kan ik voldoende rust nemen en hopelijk ook de nodige aandacht geven aan mijn fysieke herstel en conditie. Want als ik nu al de vermoeidheid begin te voelen, dan kan ik mijn lol nog op. Immers, over het algemeen wordt gesteld dat je het pas vanaf de tweede week gaat merken…. Inmiddels zit mijn 7e bestraling erop. Nog 18 te gaan. Op Linac 2 werkt ‘mijn ideale schoonzoon’ ha ha ha. Deze jongeman met vrolijke donkere krullen en lieve blauwe ogen is ergens rond de 20 denk ik. Hij reageert leuk op mijn dolletjes en grapjes waardoor de dagelijkse bezoekjes aan de radiotherapie voor mij geen ‘sleur’ worden. Helaas is Manon pas 13 en zijn dergelijke koppelpraktijken op die leeftijd min of meer strafbaar, maar anders…. ;-)
Ik ben nog steeds in afwachting van de medicijnen voor het onderzoek. Ik moet deze per post toegestuurd krijgen. Nu kun je tegenwoordig echter niet meer uitgaan van het principe: op maandag voor 18:00 uur gepost is de volgende dag in huis. Want niet alleen ontvang ik mijn post steeds later op de dag, het komt de laatste weken ook steeds vaker voor dat ik op zondagmiddag post in de brievenbus vind die er op zaterdagavond nog niet in zat. Dit tot groot genoegen van de slakken die zich in die uren graag tegoed doen aan al dat papier. Want ik ben tot de ontdekking gekomen dat slakken liever enveloppen en brieven eten dan reclamefolders, helaas :-(. Afgelopen maandag zouden de pillen op de post gaan, dus ik hoop nog deze week met die pillen en de hormoonkuur te kunnen beginnen. Van de hormoonremmers (tamoxifen) wordt gezegd dat je er de eerste week wat misselijk van kunt zijn. Weer iets om in mijn agenda rekening mee te houden….
Uit de reacties op mijn blog en uit gesprekken met mensen waaronder specialisten en lotgenoten begrijp ik wel dat veel mensen zich verbazen over mijn positieve houding, hoeveelheid energie en conditie. Nu heb je dat natuurlijk niet helemaal in de hand, maar je kunt er zelf wel veel aan doen! Ik heb ook echt wel mijn momenten van lusteloosheid, vermoeidheid, geen zin in bewegen vanwege vermoeide en pijnlijke benen. Maar ik accepteer dat hooguit 1 a 2 dagen van mezelf. Dan geef ik mezelf een spreekwoordelijke schop onder mijn achterste. Er zijn zoveel mensen die met me bezig zijn, voor me bidden, artsen en verpleegkundigen die hun best doen voor mijn gezondheid, dan kan ik zelf toch niet achterblijven? Want ik weet dat ik uiteindelijk beter af ben door te bewegen. En als de vermoeidheid aanhoudt, dan kijk ik naar mijn eetpatroon. Krijg ik wel 2x per dag fruit en 2 porties groente binnen? En hoe zit het met de voedingsvezels die mijn energiepeil moeten opvijzelen. En heb ik braaf mijn pillen genomen die mijn lichaam helpen ontgiften met daarbij voldoende vocht? Want als je lichaam voldoende energie heeft, dan wordt je geest daar ook weer door gestimuleerd. Het voorkomt dat je in de put raakt, je houdt vertrouwen!
Lichaam en geest werken samen in de strijd tegen kanker, daarover is men het tegenwoordig wel eens!! Dus als de één tijdelijk minder sterk is, moet de ander het overnemen om samen weer die 100% te vormen.
Ik ondervind dagelijks de heilzame werking van wandelen, door fysiek te bewegen en het gevoel één te zijn met de natuur. Wil jij dat ook eens ervaren en tegelijkertijd anderen helpen in hun strijd tegen kanker? Dat kan! Via www.Samenloopvoorhoop.nl kun je meelopen met een team ten bate van KWF kankerbestrijding. Op 22-23 juni 2012 zal dit in Heerde plaatsvinden. Een groep mensen is al volop bezig om dit verder gestalte te geven. Je zult in de komende maanden hierover meer horen en lezen in de lokale media.
Als het mij gegeven is, zal ik niet alleen als ‘survivor’ meelopen in de eerste ronde, maar ik hoop ook een of enkele teams te kunnen vormen.
Wil je meedoen? Laat het me weten!
Dit artikel werd gepubliceerd op: 24-11-2011 14:37