Dip valt reuze mee!!
Meer energie dan ik durfde hopen, pubertijd is een drempel naar volwassenheid, lang leve wifi en skype!
Ook dit keer mag ik in verwondering schrijven dat ‘de dip’ weer enorm is meegevallen!! Op donderdag heb ik zelfs een uur gewandeld en op vrijdag was ik met Manon nog in winkels om de rest aan te vullen waar we in Epe niet meer aan toe kwamen. Ik voelde me wel af en toe wat licht in m’n hoofd, maar dat is logisch. De hoeveelheid rode bloedcellen is natuurlijk aanzienlijk minder, dus gaat dat ten koste van je zuurstoftoevoer, ook naar je hersenen. Maar als je alles met beleid doet, rustige bewegingen maakt, niet te snel opstaat of je hoofd draait, dan is daar goed mee om te gaan. Maar wie weet is dit ook wel het effect van de Dr. A. Vogel producten?! Met uitzondering van de ‘6 chemo dagen’ slik is ze trouw en ook ben ik deze kuur begonnen met de Molkosan.
Tja en natuurlijk eet ik deze dagen weer als een bootwerker!! Het is soms zo raar…. Naast ‘zin in eten’ lijkt het wel alsof ik deze dagen geen signaal krijg dat ik vol zit! Dit in tegenstelling tot de eerste dagen na de chemo. Nu moet ik ook eerlijk toegeven dat ik sinds vorige week weer de maagbeschermers slik. Dit omdat de warme melk niet meer leek te helpen tegen het maagzuur en het scherpe gevoel in mijn maag na het eten van heel normale dingen. Ik heb soms overal tegelijk zin in en moet dan ook echt een keuze maken in wat ik eet op ‘normale tijden’ en wat ik dan als tussendoortje neem…. Het voelt nog steeds als ‘ondeugend’ wanneer ik zoveel tussendoor snack en ik vind ook altijd meteen dat ik die dag dan wel weer even nog flink moet bewegen! Dat probeer ik dan ook braaf!!
Afgelopen zaterdag was voor mij een behoorlijk drukke dag. Want dit weekend zouden immers alle gezinsleden vertrekken voor verblijf elders. Toen ik Manon naar het ponykamp wegbracht werd ik weer keihard met mijn neus gedrukt op het feit dat onze dochter een echte puber is. Pubertijd is een tijd waarin ouders worden voorbereid op de zelfstandigheid van hun kinderen. De ‘op’ vervalt langzaam en het ‘voeden’ blijft dan nog over. Het is een periode van jaren waarin steeds meer afstand en onafhankelijkheid ontstaat. Het is de taak van de kinderen om zich in deze periode te ontwikkelen tot zelfstandige individuen, om zichzelf te leren kennen en verder te ontplooiien. Ze weken zich los uit de afhankelijkheid van hun ouders. Zo ook onze dochter. Ze was afhankelijk van ons om haar naar ponykamp weg te brengen…. Ze was afhankelijk van ons om het restantbedrag te betalen en het woord te voeren… maar toen ze haar slaapkamer had gevonden, vond ze meteen haar onafhankelijkheid want ze draaide zich om, nam de bagage van mij over en zei iets als: “OK, dankjewel, hier is het” en “je mag nu weer gaan”. Enigszins verbouwereerd vroeg ik: “dus dit was het dan? Bedankt en tot ziens?”, waarop ze zei: “ehhh… ja!”. Ik hoefde zelfs niet op de binnenplaats te wachten, zoals alle andere ouders deden…. Ik merkte dat ze dat zelfs liever niet had. Ze wilde echt het liefste dat ik meteen vertrok! Dus deed ik dat maar….
Natuurlijk voelt dat als een koude douche en maakt het je onzeker op dat moment. En natuurlijk vraag je je af of het te maken heeft met het feit dat je ziek bent, een pruik draagt…. Dat ze zich toch een beetje voor je geneert, bang is dat er vragen komen…. Maar puur rationeel gezien is ze hierin gewoon zichzelf geweest. Dit is haar manier om met ‘nieuwe situaties’ om te gaan. Nadat ik over mijn moment van zelfmedelijden was heengestapt, was ik zelfs reuzetrots op haar! Ze doet het toch maar even!! Helemaal alleen, in een groep vreemde mensen, in een onbekende omgeving doet ze afstand van haar afhankelijkheid van het ‘veilige’ en ‘bekende’ door zich om te draaien en te zeggen: “OK, dankjewel, hier is het” en “je mag nu weer gaan”. Daarmee stapt ze over een drempel die tot voor kort nog heel hoog was voor haar!! Een drempel die haar dichterbij volwassenheid brengt….Wat is ze als mens enorm gegroeid het afgelopen jaar.
Thuisgekomen ben ik bezig gegaan met strijken, samen met Vincent zijn koffer inpakken, eten koken en andere bezigheden. Maar rond 20:00 uur was mijn energie dan toch echt op! Omdat het zondag vroeg dag zou zijn, ging Vincent op tijd naar bed. Ik nam dit als gelegenheid om hem nog even wat extra aandacht te geven, zo kort voor we door 1000 kilometer uit elkaar verwijderd zullen zijn….
Zondag bracht ik ‘de mannen’ naar Schiphol. Hoewel we wat chaotisch vertrokken (mijn geheugen haalt soms rare grillen met mij uit) reden we wat later dan gepland, maar ruim op tijd richting de A28. Onderweg kwamen mijn hersenen tot rust waardoor er ruimte ontstond om te denken. Toen bleek al gauw dat Vincent toch wel wat dingetjes vergeten was mee te nemen (stonden niet op checklist). Voor de grap meldde ik dat ik ze dan misschien maar moest nabrengen…. “Ik zou je snuitje wel eens willen zien als ik opeens voor je neus stond met een tasje van alle vergeten spullen”, zei ik. Cor gooide nog wat olie op het vuur door dingen op te noemen die ik dan ook nog kon meenemen, die hij vergeten was in te pakken. We rekenen uit hoeveel kilometer ik dan met de auto zou moeten rijden, hoe lang ik daarover zou doen en komen tot de conclusie dat dit toch niet lonend is, gezien de reservering van de veerboot en dergelijke. Vincent heeft zich er al bij neergelegd dat ik niet meekan, hoewel hij dat graag anders had gezien. Hij zegt: “Mam, als er inderdaad wifi is kunnen we voor mijn partijen via Skype met elkaar praten en kun je me toch even een peptalk geven”.
Dat laatste bleek inderdaad wel goed te zitten. Cor en Vincent zijn inmiddels veilig in Tallinn gearriveerd en we hebben elkaar gisteravond en vanochtend al via Skype gesproken.
Dankzij de techniek en de moderne communicatiemiddelen is er tegenwoordig gelukkig veel mogelijk. Zo kun je ondanks fysieke beperkingen en gezondheidsproblemen toch gevoelsmatig heel dichtbij blijven en ook op afstand actief deel uitmaken van je gezin. Wat leven wij toch in een bijzondere tijd!!!
Wie de verrichtingen van Vincent in Tallinn wil volgen kan kijken op www.ekjeugddammen.nl
Dit artikel werd gepubliceerd op: 01-08-2011 09:33