19 mei 2011: bezoek aan de huisarts
Met enige schroom, omdat mijn man mij als 'spoedgeval' had aangemeld, ging ik met mijn verhaal naar mijn (voor mij nog nieuwe) huisarts.
Toen ik voor het eerst hardop moest uitspreken wat de reden was van mijn bezoek, dat ik wat veranderingen in mijn borst had opgemerkt en bang was dat het 'foute boel' was, kon ik mij door de emotie amper verstaanbaar maken.
Maar ik ken mezelf en had alles al even op papier gezet: wanneer ik wat voelde, etc., alles netjes chronologisch, zodat hij zich een duidelijk beeld kon vormen. Ook vertelde ik dat ik de avond ervoor een vreemd iets had gevoeld.
Mijn borst was zo gezwollen dat onderzoek niet mogelijk was. Tot het voelde alsof er een soort ventiel werd opengedraaid en er vocht wegvloeide. Een beetje zoals het voelt wanneer je bloed weer gaat stromen nadat er een ader afgekneld heeft gezeten. Ik vond het een raar en beetje beangstigend fenomeen.
Mijn borst was zo gezwollen dat onderzoek niet mogelijk was. Tot het voelde alsof er een soort ventiel werd opengedraaid en er vocht wegvloeide. Een beetje zoals het voelt wanneer je bloed weer gaat stromen nadat er een ader afgekneld heeft gezeten. Ik vond het een raar en beetje beangstigend fenomeen.
Een paar vragen had hij nog:
'Ja, er komt kanker in de familie voor, vooral in mijn vader's bloedlijn'
'Nee, er komt geen borstkanker aan moeder's kant voor. Wel had mijn moeder ooit een cyste, als ik het me goed herinner'.
'Ja, er komt kanker in de familie voor, vooral in mijn vader's bloedlijn'
'Nee, er komt geen borstkanker aan moeder's kant voor. Wel had mijn moeder ooit een cyste, als ik het me goed herinner'.
Er volgde een onderzoek. De linkerborst was inderdaad vergroot, de huid scheen ook wat rood door. De dokter voelde inderdaad een vergrote schijf in mijn linkerborst, van 8 bij 8 cm, zo schreef hij in zijn rapport.
Gezien de snelheid van ontwikkelingen, de wat rode huid en de grootte van de schijf, dacht hij zelf eerder aan een abces. Maar hij durfde het niet zeker te zeggen. Dus belde hij persoonlijk met de mammapoli van de Isalaklinieken.
Ik kon al op dinsdag 24 mei terecht voor een mammografie, een echo en punctie.
Met een enigszins rustig gevoel keerde ik huiswaarts. Hoewel ik nog steeds rekening hield met het ergste (noem het maar voorgevoel), kon ik het behoorlijk van me afzetten. Een abces is ook vervelend natuurlijk! Maar wat het ook zou blijken te zijn er werd tenminste actie ondernomen!! Hulp was onderweg!!
Dit artikel werd gepubliceerd op: 26-05-2011 11:59