Keelpijn nekt me
Regelmatig telefonisch contact met het ziekenhuis, waterijs en ibuprofen
Zaterdagochtend toch maar het ziekenhuis gebeld. Mijn keel voelde dusdanig strak aan dat ik me zorgen maakte om mijn luchtwegen. Ik kreeg een internist aan de telefoon die zei dat ik klonk alsof ik een ontsteking aan mijn mondslijmvlies zou hebben. Het had zich namelijk van mijn keel al verder uitgespreid naar mijn stembanden. (Volgens Cor klink ik als smurfin.) Ik kon het beste waterijs eten om de zwelling tegen te gaan en ibuprofen slikken die tevens een ontstekingsremmende werking heeft. Als dat niet zou helpen, moest ik terugbellen, dan wilde ze me zien. Het ijs bracht inderdaad verlichting. Dat, in combinatie met de ibuprofen, het spoelen met zoutwater en na iedere vorm van voedsel en suiker mijn tanden poetsen gaf mij het vertrouwen dat het beter zou moeten worden.
Vanwege de problemen met slikken de nacht ervoor besluit ik in mijn stoel te gaan slapen. Ik kan er dan ook gemakkelijker uit om ijs te eten, mocht dat nodig zijn…. Ik had weer vertrouwen in verbetering!
Maar zondagochtend bleek mijn stem nog meer verwrongen. Alsof het ontstoken gebied zich nog verder had uitgebreid. Meteen maar weer ijs dus en ibuprofen. Het eten van koude vla behoort ook nog tot de mogelijkheden, direct gevolgd door spoelen en tanden poetsen dus. Ook drink ik veel koud water.
In de loop van zondag wordt het drinken ook steeds lastiger. Ik verslik me vaker. Ik verdraag ook niets (meer) in de vla in de vorm van zacht geworden cruesli ofzo. Het blijft allemaal achter mijn huig steken, zo lijkt het. Het weinige eten en de maximum dosis ibuprofen maakt dat ik slaperig word…. Ik dut dan ook regelmatig in.
Er volgt nog een nacht in de stoel. Het ijs begint irritatie te veroorzaken in de achterkant van mijn mond, op mijn verhemelte. Dat kan ik dus ook minder als remedie gebruiken…. Om 3:30 ben ik wakker. Slikken is erg moeilijk. Dan toch maar even een ijsje, spoelen, tanden poetsen, ibuprofen.
Om 4:00 uur lig ik weer en kan ik verder slapen.
Vanochtend was mijn stem helemaal weg. Mijn keel voelde zo mogelijk nog strakker aan. Tijd om te bellen met het ziekenhuis, want ik houd dit zo niet vol. Het zou beter moeten worden, maar het wordt alleen maar slechter!! Ik raak uitgeput. Als ik water wil drinken verslik ik me steeds…..
Zojuist ben ik terug gebeld. Ik kan om 15:00 uur terecht bij de oncoloog. Ik hoop dat ze medicatie of iets dergelijks hebben waardoor ik snel weer ‘normaal’ kan eten en functioneren.
Nu ben ik zover dat zelfs het wegslikken van ijswater erg lastig is. Ik hoop dat koelen via de buitenkant nog wat verlichting zal brengen…..
Dit is echt slopend!!!
Dit artikel werd gepubliceerd op: 22-08-2011 12:52