6e chemo: 15% lagere dosering
Drukke week achter de rug, dilemma voor oncoloog, laatste keer 5 trappen op naar M5 dagbehandeling, zonnige dagen voor de boeg
Dankzij de Neulasta injectie en de paracetamol spiegel ondervond ik minder last van de taxotere bijwerkingen, waardoor ik meer tijd had om te herstellen. Dat uitte zich bij mij vooral de laatste dagen in een soort onrust om dingen te doen en te ondernemen. Alle klusjes die de afgelopen 2 jaar door mijn volle agenda zijn blijven liggen en die ik deze zomer had willen oppakken kwamen weer nadrukkelijker in mijn zichtsveld. Het begint zogezegd weer te kriebelen om dingen op te pakken, al staat mijn energiepeil dat natuurlijk nog niet echt toe… Mogelijk heeft die werklust ook te maken met het feit dat ik me schrap had gezet voor de chemokuren en dat ik psychologisch gezien nu die grens grotendeels ben gepasseerd. Het ‘ziek maken’ van je lijf, waardoor je beperkt wordt in je mogelijkheden en niet zeker kunt zijn of je afspraken kunt nakomen, loopt nu ten einde. Ik durf dus ook langzaam weer vooruit te kijken!
De afgelopen week ben ik niet alleen de douche aan het boenen geweest, als voorbereiding op binnenkort een schilderbeurt (?!), maar ook de kamer van Manon heb ik toch maar weer eens zelf onder handen genomen. Na de renovatie, nu 2 jaar geleden en haar belofte om het toch vooral netjes te houden, was ze nu weer op het punt beland dat de leefruimte ogenschijnlijk steeds kleiner werd, ze steeds meer kwijtraakte en onder de berg kleren ergens ooit een bureau stond. Affijn waarschijnlijk omschrijf ik hier een gemiddelde tienerkamer…. Omdat ik wilde dat haar kamer weer netjes en schoon zou zijn voor mijn laatste chemo, had ik haar een ultimatum gesteld. Maar op dinsdagavond was er nog steeds geen verandering in de situatie. Dus, zoals aangekondigd, heb ik de woensdag gebruikt om de kamer uit te mesten, losse spullen in de daarvoor bestemde IKEA opruimdozen (sinds de zomer beschikbaar en leeg!) te stoppen, schoolboeken in een stevige mand onder haar kajuitbed te plaatsen en het geheel even te soppen. Resultaat: verdubbeling van het vloeroppervlak, een leeg en schoon bureau en in tegenstelling tot wat ik vreesde: een dankbare en opgeluchte dochter. Toen bleek dat ze niet opzettelijk mijn wens genegeerd had, maar dat ze simpelweg niet wist waar ze beginnen moest en dit niet durfde toegeven. Ik heb haar nogmaals geadviseerd om het toch vooral bij te houden, omdat dit naar verhouding minder moeite kost…. In gedachten toch maar weer even mijn eigen situatie qua tuin en klusjes herbeschouwend neem ik mezelf voor om dit vanaf nu ook consequent in mijn weekplanning op te nemen!!!!
Maar goed, hoewel de neulasta mij beschermde tegen ernstige bijwerkingen waren mijn vingers, tenen en de rode strepen voor de oncoloog toch aanleiding om de dosering aan te passen. Ze stond voor een dilemma, omdat er wel een behoorlijk herstel in mijn vingers was opgetreden en ook het typen geen problemen meer opleverde. Maar omdat de verfijnde motoriek nog problemen gaf, leek het haar toch verstandiger om geen risico te nemen hiermee. Ze gaf aan dat de standaard dosering gebaseerd is op gemiddelden en dat dit wellicht voor mij al die tijd wel ‘teveel’ is geweest en met minder ook volstaan had kunnen worden. Dan moeten de bijwerkingen van de chemo niet leiden tot een verlaging van kwaliteit van leven na de kanker! Ik vertrouw haar blindelings en leg me bij het besluit neer. Ik hoop dat na de volgende MRI toch positieve berichten zullen volgen!
Vanochtend dan de laatste keer de trap gelopen naar M5. Ik heb het toch maar mooi alle chemokuren volgehouden en geef mezelf in gedachten een schouderklopje hiervoor! Ook nu weer bekende gezichten op de afdeling en ook nu was het weer 3x scheepsrecht met prikken voor het infuus goed zat in mijn linkerhand. Maar gelukkig kan ik onder dit alles heel rustig blijven (bloeddruk 105/77) waardoor het de procedure niet onnodig lastig maakt. Als om 11:10 uur de laatste chemo erin zit wens ik alle aanwezigen alle goeds toe voor de toekomst en voor nu een fijn weekend. En vanaf deze plaats, voor alle goede zorg en de kundige handen van het verplegend personeel op M5 (en B2)…. Lieve mensen: bedankt!!!
De vooruitzichten zijn goed! Het weer is zonnig, mijn humeur is zonnig, ik merk in mijn omgeving dat mijn positieve instelling een gunstige uitwerking heeft op mensen en ik ben blij dat ik zo een beetje zon, een beetje ‘licht’ mag doorgeven!! Want vanuit dát licht ziet de wereld én onze toekomst er heel anders uit!!
Dit artikel werd gepubliceerd op: 23-09-2011 14:23