Tumor enorm geslonken!!
Weer goede reden voor gebak, prettige gesprekken met vriendelijke artsen, reden voor dankbaarheid, in voorbereiding op kuur nummer vier!
In het ziekenhuis is het een drukte van belang. Volle wachtkamers op de afdeling oncologie, vanwege de vakantieperiode. Want ook een arts moet af en toe even uitrusten van de dagelijkse drukte, maar ziekte, kuren en tussentijdse onderzoeken gaan gewoon door. Dat wordt door de andere artsen overgenomen. En soms hebben mensen nu eenmaal veel vragen, of soms moet nog een ‘slecht nieuwsgesprek’ plaatsvinden, waardoor een afspraak wat uitloopt. Een arts kan dat toch niet afraffelen….. Ik neem plaats in de wachtkamer met een kopje thee. Ongeveer een half uur later dan doorgegeven word ik binnengeroepen bij Dr. de Groot, de plaatsvervanger van dr. Honkoop. Dit is een vriendelijk ogende jongeman (midden dertig?) met vrolijke krullen en dito blauwe ogen. Hij vraagt hoe het gaat en op mijn: “goed, ik voel me goed, gegeven de omstandigheden” kijkt hij mij even vorsend aan en zegt dan: “dat blijkt ook wel uit de resultaten!” Hij zegt vrijwel meteen daarna: “De radioloog meldt in zijn rapportage over de MRI: de tumor is enorm geslonken.” Meteen daar achteraan zegt hij: “Goed spul he? die chemo!” Ik kan dat alleen maar beamen! Want ook de lymfeklieren in mijn oksel zijn in zwelling afgenomen. Dat betekent dus meteen ook dat eventueel zwervende kankercellen, die zich ergens in mijn lijf bevinden, door de chemo worden aangevallen!!
In alle opzichten dus goed nieuws en een goede reden voor gebak.
Mijn bloedwaarden waren ‘redelijk’ te noemen. Neutrofielen 0.6…. gezien de vorige ervaring durven we er wel vanuit te gaan dat deze nog voor vrijdag naar een goede waarde zullen stijgen, maar voor alle zekerheid zal toch nog een keer extra geprikt worden, een half uur voor de afspraak op M5.
Over M5 gesproken (de afdeling dagbehandeling waar altijd de chemo’s en bloedtransfusies plaatsvinden)….. Ook in de Isalaklinieken is de ziekenhuis bacterie vastgesteld. Nu wordt bij alle patienten die of op M5 hebben gelegen, of op de zorgafdeling oncologie, monsters ingezameld om te kunnen vaststellen of je drager bent van de bacterie. Zo ook bij mij. Ik heb een kit meegekregen naar huis, waarmee ik 5 dagen achtereen materiaal moet verzamelen, dat vervolgens naar het ziekenhuis kan worden opgestuurd. Daar wordt dan gekeken of ik de bacterie bij me draag…..
Maar goed….. Na mijn afspraak bij de oncoloog sta ik 5 minuten later bij zijn secretaresse, die de papieren regelt voor het bloedprikken van a.s. vrijdag en een nieuwe afspraak in de agenda zet bij de regieverpleegkundige. Ik krijg op de valreep nog een nieuw recept mee voor pillen die helpen de bijwerkingen van de chemo in bedwang te houden. En dan kan ik onderweg naar de chirurg.
Ik meld me weer bij de balie en ga vervolgens rechts om het hoekje in de wachtkamer zitten. Het duurt niet lang of Brenda komt me weer halen. Dit keer mag ik in een iets grotere onderzoekskamer, die iets verderop in de gang zich bevindt…. Even later stapt een man, ongeveer mijn leeftijd, de kamer binnen en stelt zich voor als Dr. Patijn. Hij vraagt of ik de uitslag van de MRI al had gehoord?!
Ik beaam en hij zegt: “dat is toch eindelijk goed nieuws, na het eerdere slechte nieuws”, waarop ik hem meld dat ik ‘geen uitzaaiingen’ toch ook wel als heel goed nieuws had ervaren!! In tegenstelling tot wat ik verwacht had, onderzoekt hij mij niet. Wel bevestigt hij ook dat ik de kuren verder zal afmaken en dat hij mij dan over 3 maanden wel zal zien voor een vervolgafspraak, na de kuren.
Enigszins verbaasd vertel ik hem dat ik ervan uit ging dat ik dan al een datum voor een operatie zou verwachten….. 3 kuren, steeds 3 weken ertussen…. Dan 4 weken ‘rust’ voor de operatie, dus dat ik verwachtte dat ik in de herfstvakantie geopereerd zou kunnen worden, mede i.v.m. school van Vincent. Hij kijkt verrast en zegt: “Ja, dat kan natuurlijk!” als ik hem meld: “laten we het tempo er maar in houden!”
In principe spreken we af dat de regieverpleegkundige bij mijn volgende afspraak op 31 augustus, e.e.a. mag gaan inplannen….. een MRI na de 6 kuren, gesprek met de anesthesist ter voorbereiding op de operatie en de operatie zelf in de herfstvakantie. Omdat we dit nu zo ver van tevoren al bespreken, kan de arts toezeggen dat dit zo kan worden georganiseerd! Uiteraard er steeds vanuit gaande dat het schema van de chemo’s kan worden gevolgd en dat ik me tussendoor goed kan herstellen! Hij geeft me nog nadere uitleg over de operatie (ik kom hier in een andere blog, kort voor de operatie wel op terug) en dan kan ik weer huiswaarts keren, om me voor te bereiden op kuur nummer 4: de eerste keer Taxotere….
Voor nu heeft de FEC in ieder geval al goed werk geleverd. Drie keer taxotere mag het werk voortzetten, de chirurg mag de restanten weghalen en de bestralingen mogen het klusje vervolgens afmaken.
Ik voel me tussen de kuren door nog steeds goed. Dat in combinatie met het goede bericht van vandaag geeft mij reden tot dankbaarheid!!
Ik hef mijn ogen op naar de bergen
waar komt mijn hulp vandaan?
ik hef mijn ogen op naar U Heer,
Die mij bij zal staan.
mijn hulp is van U Heer,
die alles heeft gemaakt
U zult voorkomen dat ik wankel of val
U bent mijn Beschermer
die over mij waakt
die niet sluimeren of slapen zal
wat kan mij gebeuren
door zon of door maan
U bent mijn schaduw
U bent er altijd
bewaart heel mijn leven,
mijn komen en gaan
U beschermt mij tot in eeuwigheid
mijn hulp is van U Heer
Dit artikel werd gepubliceerd op: 09-08-2011 17:23