Posts uit 2011



Keelpijn houdt aan

Betere nachten, weinig beweging, lange dagen

Twee dagen na mijn vorige verhaal is er gelukkig wel wat verbeterd… Mede dankzij de paracetamol, slaap ik ’s nachts steeds langer achter elkaar door. Van dinsdag op woensdag waren vooral mijn benen nog erg onrustig, waardoor je niet goed weet hoe en waar je ze moet neerleggen. Dat maakt dat je erg slecht slaapt en veel ‘half wakker’ bent. Niet wakker om wat te doen, maar je komt niet in je diepe slaap om echt goed uit te rusten.

Om te voorkomen dat mijn waak-slaap ritme teveel verschuift, besluit ik op woensdagochtend vroeg op te staan om Vincent zelf weg te brengen. Mijn benen werken behoorlijk mee. Als ik eenmaal sta en voorzichtig loop, dan gaat het wel. Zo vroeg opstaan heeft wel tot gevolg dat de dag erg lang is. Iets dat ik normaal gesproken heel prettig vind omdat ik dan veel werk gedaan kan krijgen op een dag. Nu ligt dat echter helemaal anders. De dagen zijn lang en omdat ik me niet zo goed kan concentreren of dingen kan onthouden is lezen, werken of extra kennis vergaren niet echt een optie. Dus slijt ik mijn dagen voornamelijk met het doen van spelletjes op internet die mijn concentratie aanscherpen, terwijl National Geographic op de achtergrond af en toe mijn aandacht trekt over interessante onderwerpen die toch mijn kennis weer iets verhogen ;-) Maar het maakt de dagen wel lang!

De keelpijn heeft zich van mijn amandelen verschoven naar mijn huig, zo voelt het. Het slikken blijft daarmee nog steeds erg pijnlijk. Omdat ik het vermoeden heb dat er sprake is van een schimmelinfectie in mijn keel (vandaag is immers al dag 5 met keelpijn) heb ik zojuist contact opgenomen met het ziekenhuis, zoals ook in mijn boekje wordt geadviseerd. Zij zullen me nog terugbellen… Inmiddels ben ik wel begonnen met gorgelen met zout water, in de hoop dat dit de klachten wat zal doen afnemen.

De voorspelde pijn/tinteling in mijn vingers begint zich ook aan te dienen. Dat is wat lastig. Je moet het je voorstellen alsof je vinger tussen de deur heeft gezeten. Je ondervindt onder ‘normale’ omstandigheden geen ongemak, maar als je er tegenaan raakt of iets wilt pakken, waardoor er druk komt te staan op die vinger/huid/nagel, dan voelt het onaangenaam.

Bij één vinger zul je normaal gesproken proberen deze te ontzien, bijv. door een pleister of een verbandje, waardoor je het minder gebruikt. 10 vingers tegelijk maakt het echter wel wat lastiger. En ja (mocht je het je afvragen) dit verhaal uittypen is ook niet zonder ongemak. Maar omdat ik niet weet of dit gevoel in mijn vingers morgen nog erger is, doe ik het nu toch maar even.

Als je hele dagen niet of amper kunt bewegen, maar wel ‘normaal’ eet, brengt dat weer heel andere problemen met zich mee, zoals iedereen zich wel kan voorstellen. Ondanks het vele drinken, het eten van druiven en pruimen en de molkosan, heb ik daarom gisteravond door mijn pijn heen gebeten en ben ik samen met Vincent een eindje wezen wandelen. Even een rondje door het bos, in een slakkengang. Zodra we iets te snel liepen kreeg ik een gevoel in mijn knieen, alsof deze zouden afknappen. Een heel vreemd gevoel en bijzondere ervaring… Dan maar weer een tempo lager, ondertussen gezellig keuvelend met onze jongste telg. 

Los van de pijnscheuten die af en toe door mijn enkels en voeten trekken, neemt de onrust in mijn benen wel af. Na een redelijk rustige nacht (alleen om 05:00 uur even wakker geweest) kan ik op dit moment concluderen dat de griepachtige pijn bijna volledig is verdwenen! Bij de FEC zou vandaag mijn dip beginnen qua energie en weerstand. Of dit bij de Taxotere ook zo is zal nog moeten blijken. Al kan ik me voorstellen dat mijn conditie na deze 7 dagen van inactiviteit toch ook een behoorlijke tik heeft gekregen.

Voor a.s. zaterdag hebben we afgesproken om maar weer eens als gezin ‘groot onderhoud’ in de tuin te plegen. Door de vakantie en het slechte weer is het een behoorlijk wilde boel geworden. Teveel werk zelfs voor 1 dag…. Maar je moet toch ergens beginnen?

Als het weer daarna meewerkt hoop ik vanaf a.s. maandag dan weer te kunnen werken aan mijn conditie, door te wandelen. En mocht ik daarbij last krijgen van mijn voetzolen (ook een bijwerking) dan schakelen we over op de fiets. 

Dit dal was dieper dan de voorgaande 3. Daardoor lijkt de berg hoger om te beklimmen. Maar als we stap voor stap gaan, moeten we toch wel weer op een niveau kunnen komen waar het uitzicht mooi is!! 

Dit artikel werd gepubliceerd op: 18-08-2011 11:27