Vermoeidheid houdt aan
Geen concessies t.a.v. genezing, extra medicatie tegen bijwerkingen, met nieuwe moed de kuur in.
Gister ging ik weer voor controle en bloed prikken naar het ziekenhuis. Mijn regieverpleegkundige was op vakantie geweest, dus hadden we veel te bepraten. Helemaal na die laatste kuur met alles wat daarbij kwam kijken.
Hoewel het heel ongebruikelijk is om al zover van te voren een operatie in te plannen, begreep ze wel hoe die afspraak tussen de chirurg en mij tot stand is gekomen. Zij gaat daarvoor dus actie ondernemen. Want zelfs al zou de laatste kuur een week moeten worden uitgesteld, dan nog kan de operatie in de herfstvakantie plaatsvinden. Ook heb ik van haar een mapje meegekregen waar nog wat meer informatie in staat over de ingreep, oefeningen voor mijn arm, wat ik wel en niet mag in die eerste week.
Ten aanzien van de risico’s hebben we ook de mogelijkheden doorgesproken. De chirurg zag geen heil in het preventief amputeren van ook de rechterborst, in de huidige situatie. Ik kom namelijk de komende jaren onder verscherpt toezicht en daardoor kan een eventuele nieuwe kankerhaard in mijn borst snel ontdekt worden. Mocht genetisch onderzoek echter uitwijzen dat ik gendrager ben, dan verandert de situatie. Op dat moment komt een preventieve ingreep zeker aan de orde! Ik heb een telefoonnummer gekregen en mag zelf even contact opnemen met Groningen ten aanzien van het genetisch onderzoek. Misschien kan ik al antwoord krijgen nog voor ik onder het mes ga, opdat ik vooraf al een juist besluit heb kunnen nemen over preventieve zaken….
Vooruitlopend op het genetisch onderzoek had ik vragen rondom mijn eierstokken. Immers, borstkanker en eierstokkanker is aan elkaar verwant. En in tegenstelling tot borstkanker, is eierstokkanker pas heel laat te traceren. Het geeft maar weinig stoffen af in het bloed en ook heb je niet tot nauwelijks klachten voor het in een al wat verder gevorderd stadium is. Dus…. als ik dan toch in de overgang zal komen (kans is heel groot) als gevolg van de chemo, waarom zou ik dan mijn eierstokken laten zitten? Die vraag speelde bij mij nog. Dat besluit kan ik de komende maanden nog nemen.
We hebben ook alle bijwerkingen van de laatste kuur doorgesproken. Achteraf gezien had ik die zaterdag al gewoon naar het ziekenhuis gemoeten. “Soms lukt het ook om erger te voorkomen met waterijs en ibuprofen. Niemand kon weten dat het nog erger zou worden. Maar in zo’n situatie mag je gerust vragen om even gezien te worden”, zegt Annemarie. “Je hoeft niet bescheiden te zijn”. Dat knoop ik in mijn oren!
We bespreken de gevolgen m.b.t. de kuur van a.s. vrijdag. Mijn bloedwaarden zijn nu al goed, dus de kuur kan doorgang vinden. Ik wil geen concessies doen ten aanzien van mijn genezingsproces. Liever heftige bijwerkingen dan mijn kans op genezing verkleinen! Want de eerste klap is een daalder waard. Ik moet nú schoon worden!! Ik wil achteraf geen spijt hebben dat ik door ‘zwakte’ nu niet alles heb genomen wat nodig is. De meest voor de hand liggende aanpassing is toch de volle dosis te geven, maar dan gecombineerd met een neulasta injectie. Dat is een gebruikelijke procedure als bij een vorige kuur koorts is ontstaan. Een neulasta injectie wordt de dag na de chemo gegeven (ze komen hiervoor aan huis) en zal de aanmaak van witte bloedcellen in het beenmerg extra activeren. Daarmee wordt het risico op ziekte en ontstekingen aanzienlijk verkleind, doordat het eigen lichaam het sneller en beter kan bestrijden.
Ik ben blij dat voor deze oplossing wordt gekozen, opdat ik optimaal de kanker kan bestrijden.
Helaas blijken 5 dagen te kort om mijn conditie op het door mij gewenste niveau te krijgen. Ik ben nog steeds snel vermoeid. Vandaag kan ik nog proberen een wandeling te maken en hopelijk krijg ik morgen (na de chemo) ook nog een kans hiertoe. Vanaf zaterdag word ik dan weer geconfronteerd met griepachtige pijn (door de chemo) aangevuld met mogelijke gewrichtspijn als gevolg van de neulasta injectie. Daarom zal ik zaterdag alvast beginnen met het slikken van paracetamol om zo een spiegel aan te leggen, zoals dat heet. Als de pijn dan opsteekt, is deze minder heftig. Mocht de pijn ondanks dat toch te erg worden, dan kan ik het ziekenhuis bellen voor een sterkere pijnbestrijder.
Dankzij alle mogelijkheden die geboden worden om de chemo’s goed door te komen, heb ik nieuwe moed om de laatste chemo’s in te gaan, ondanks dat mijn lijf nog onvoldoende hersteld is van de vorige kuur. Ik houd me vast aan de gedachte dat het een groter doel dient: algehele genezing!
Het weekend en de eerste dagen daarna zal in het teken staan van pijn en bijwerkingen, maar daarna hoop ik snel(ler) weer op de been te zijn. Als het zonnetje dan ook nog eens mag doorbreken…..
Dit artikel werd gepubliceerd op: 01-09-2011 07:41