Operatie geslaagd
Gemengde gevoelens bij eerste aanblik wond, weer bijzondere gesprekken, geen complicaties dus snel weer thuis
Op donderdag 20 oktober stond ik om 05:30 uur op om nog even lekker in bad te gaan voor ik naar het ziekenhuis zou vertrekken. Ik moest nuchter blijven, dus koffie zat er voor mij dit keer niet in. Rond 7:00 uur meldde ik me aan bij de opnamebalie. Daar werden we doorverwezen naar de afdeling A1P, waar de kortstondige opnamen terechtkomen. Deze afdeling bevindt zich boven de nieuwe ingang van het Sofiaziekenhuis. Daar werd ik na korte tijd opgeroepen en naar de kamer begeleid. Ik had eerste keus van bed op deze 3 persoons kamer en koos het bed bij het raam. Vrijwel meteen werd het intakegesprek gehouden en kreeg ik operatiekleding aan. Met bed en al ging ik vervolgens naar de verkoever. Daar zou ik na de operatie ook terugkeren. Terwijl ik daar was kwam dokter Frakking mij even gedag zeggen. Ik vroeg haar of ze goed had geslapen. Ze schoot in de lach en antwoordde: “Ja en ik heb ook al koffie op!” Ze lachte nog toen ze alweer weg liep naar de operatiekamer. Niet veel later werd ik verzocht over te stappen van het bed op de brancard, waarna ik naar de anesthesie werd gebracht. Daar kreeg ik meteen een infuus en terwijl ze me aan de praat hielden zakte ik vrij snel weg om vervolgens in de verkoever weer in bed wakker te worden. Inmiddels was het 11:30 uur. Een uur later belden ze de afdeling om me weer op te halen, maar daar waren ze net aan het eten, dus bleef ik iets langer liggen. Ik lag goed, dus mij maakte het niet uit waar ik lag. Echter, zo bleek, werd het thuisfront hier wat zenuwachtig van, omdat ze op een telefoontje van de afdeling wachtten.
Eenmaal op de afdeling kwam eerst de chirurg bij me kijken en daarna de gynaecoloog. De operatie was goed gelukt en de chirurg wist me ook te vertellen dat ze mooi strak had kunnen hechten, waardoor overmatig vocht en zwelling voorkomen zou worden en het litteken ook minder lelijk wordt. Allemaal positieve berichten dus! Het vocht uit de drains leek ook mee te vallen. De chirurg was zeer tevreden. De verpleegkundige had het wondvocht op de pleister even afgetekend om te kijken of die plekken groter werden, maar dit bleek ook niet het geval. Even later had ook de gynaecoloog goed bericht. Hij was begonnen toen de chirurg klaar was en alles was soepel verlopen. Mijn eierstokken zijn opgestuurd en ik word op 3 november gebeld over de bevindingen. Omdat ik ze echter preventief heb laten verwijderen is er geen aanleiding om te denken dat hier iets bijzonders uit komt.
Ik bleef de middag behoorlijk slaperig maar kreeg nog wel mee dat ik geen warm eten hoefde te verwachten, vanwege de narcose. Jammer, ik had me er wel op verheugd. Tegen de avond aan kwam dr. Frakking nog even de drains checken maar ook nu ging ze tevreden weg. Een paar koppen thee, een beschuitje en diverse plakken ontbijtkoek later kwam een verpleegkundige om me uit m’n operatiejas en in mijn eigen nachthemd te helpen…. Mijn eerste confrontatie met mijn nieuwe lijf… Hoewel ik de nuchterheid zelve ben en veel weet te relativeren, kwamen hier toch even de tranen naar boven. De spanning die zich onbewust had opgebouwd voor de operatie, de narcose maar toch ook de opluchting omdat de kanker nu uit mijn lijf is, kwam tot uiting bij de aanblik van het kuiltje daar waar normaal gesproken een glooiing zit. De huid om de wond heen is nog wat gezwollen en verder is het gewoon raar om je eigen lijf ineens zo anders te zien. Maar vooral toch ook die opluchting!!
5 Maanden lang heb ik rondgelopen met een tumor in mijn lijf. Natuurlijk heeft de chemo al goed werk verricht, maar toch is je eerste reactie na de diagnose dat je het uit je lijf wilt hebben!! Dat stadium was nu eindelijk bereikt! En dat nieuwe lijf, ach dat went vast wel weer!
’s Avonds had ik een bijzonder gesprek met mijn buurvrouw. We hadden veel met elkaar gemeen, waaronder onze voornaam. De bijbel op haar nachtkastje maakte dat ik vrijuit kon spreken over bepaalde zaken, hetgeen het zoveel gemakkelijker maakte. Helemaal omdat zij aan het begin van het proces staat en haar balans nog moet zien te vinden.
Na een goede nacht (dankzij de radio en mijn koptelefoontje) werd ik om 06:30 uur wakker. Mijn buurvrouw had een zeer onrustige nacht gehad, waar ik overal doorheen geslapen had. De arts assistent die geholpen had bij ons beiden kwam de visites lopen. Hij was ook erg tevreden en zei dat we naar huis mochten zodra de drains verwijderd waren en er verder geen nabloedingen zouden ontstaan. Daarvoor staat 24 uur na afloop van de ingreep. In mijn geval dus 11:00 uur vanochtend. De wonden werden verzorgd, pleisters waar nodig vervangen en ik kreeg laatste instructies mee. Daarna werd mij een tijdelijke zachte prothese aangemeten. Hierdoor lijkt aan de buitenkant alles ‘als normaal’. Om 13:30 uur mocht Cor mij komen halen.
Nu is het 16:00 uur en zit ik weer thuis in mijn luie stoel. Zolang ik zorg dat ik de paracetamol spiegel op peil houd en me verder nog rustig weet te houden, ben ik weer heel wat mans! Lang leve de moderne operatietechnieken…..
Hoofdstuk 2 kan worden afgerond en dan op naar hoofdstuk 3,
Dit artikel werd gepubliceerd op: 21-10-2011 16:44