1 juli 2011: Tweede chemo
Waarde neutrofielen aan de lage kant, maar toch de tweede chemo.
Gister was een mooie dag voor een wandeling. Niet te warm, over het algemeen droog. Maar de agenda van de kinderen was helaas grotendeels bepalend voor mijn dagindeling. Eerst ritje Harderwijk, daarna bloedprikken in Viattence (Wendhorst). Thuisgekomen bevestigde Cor mijn vermoeden dat ik steeds meer kale plekjes op mijn hoofd kreeg….. Hmmmmm ….. dat staat helemaal zielig. Dan liever helemaal kaal, dus weer de tondeuse erbij gepakt. Vervolgens, met pruik op boodschappen doen. Dat deed ik in dit geval het liefste even zelf, omdat ik dan meteen kan kijken wat ik de eerste drie dagen zou kunnen en willen eten, wanneer warm eten juist kan tegenstaan. Grappig is dat mensen je dan toch niet herkennen met het andere kapsel!! Ha ha ha, ik was weer redelijk incognito!
Zodra alle boodschappen waren opgeruimd had ik nog even 1,5 uur de gelegenheid om een wandelingetje te maken, maar op de een of andere manier werd ik daarvan weerhouden. In plaats daarvan nam ik met de laptop plaats op de bank en nam ik de tijd om een lunch voor mezelf te maken, bestaande uit roerei op geroosterd volkoren brood. Nu kan het nog, dacht ik bij mezelf.
Om half 2 reed taxi Houtjes met 3 tienermeiden richting Apeldoorn voor een high tea. Onderwerp van gesprek op de achterbank: ‘het uit elkaar trekken van klas 1b’. Van 5 eerste klassen moeten de leerlingen worden opgedeeld naar 4 tweede klassen en uitgerekend de klas van Manon is hiervan de dupe. De leerlingen zijn gevraagd hun voorkeur voor een klas aan te geven en 4 namen op te geven bij wie ze heel graag in de klas willen blijven. Er is dus toch nog behoorlijk inspraak, maar er zijn al veel tranen gevloeid en de zenuwen lopen hoog op over de uiteindelijke indeling. Temeer daar er, volgens de dames, 1 klas is waar grote verdeeldheid heerst en veel onenigheid is. Niemand wil in die klas! Manon ziet het als grote domper op de blijdschap van het overgaan! Nu wordt het na de vakantie alsnog anders, met andere kinderen in de klas!!
Vanuit Apeldoorn ga ik, zoals wel vaker, via de N302 richting Harderwijk. Bij een rotonde staat een motoragent. Ik mag niet verder, moet via een gehucht linksaf. De tomtom staat aan en ik heb 3 kwartier speling dus ik maak me verder geen zorgen. Op de radio hoor ik even later dat er een ernstig ongeluk is gebeurd en dat de weg in beide richtingen is afgesloten. Uiteindelijk kom ik helemaal in Putten terecht. Maar vanaf daar ken ik het wel weer en dus kom ik nog ruim op tijd bij school aan. De laatste schooldag van Vincent in de Leonardo middenbouw zit erop. Volgend jaar hopelijk nog 1 jaar bovenbouw en dan gaat ook onze jongste al naar het voortgezet onderwijs. We zullen de ritjes bijna nog gaan missen!! Ha ha ha, maar voorlopig is het nog niet zover! En nu eerst vakantie!!
Thuisgekomen hoor ik dat de regieverpleegkundige heeft gebeld. De bloedwaarden zijn op zich goed, maar ik moet toch even terugbellen. Ze wil weten of ik ook ergens last van heb: keelpijn, pijn bij het plassen…. “Nee, ik voel me prima!!” De neutrofielen (bacterie remmers) in mijn bloed zijn namelijk nog wat aan de lage kant. Maar omdat ik verder nergens last van heb, kan de volgende chemo toch gewoon doorgaan. Gelukkig!! Ik kan de taxi dus bellen voor de volgende ochtend, maar weer om 07:30 uur!! Daarna ga ik nog een keer richting Apeldoorn om de meisjes weer van de high tea op te halen. Bij thuiskomst eten koken, met de hond wandelen….. mijn energie raakt op!
De spanning van de afgelopen week begint zijn tol te eisen. Dat in combinatie met rommel op tafel, rondslingerende eigendommen van de kinderen, de aankomende chemo, de nog niet afgemaakte klusjes….. alles vliegt me aan en ik flip volkomen!!
Aan het begin van de behandelingen maakten we afspraken, maar de afgelopen week / weken, was ik weer degene die iedereen in huis achter z’n kont aan liep met opruimen, aan afspraken herinneren, etc. Mijn taks was bereikt, de maat was vol, overvol en ik liep over!!! Er volgde een theatrale huilbui en een woedeaanval met een zere pols tot gevolg omdat ik heel hard op een stoel sloeg. Ik voelde me boos omdat niemand zich aan de afspraken hield maar bovenal voelde ik me machteloos omdat ik zo kort voor de tweede chemo het gevoel kreeg één en ander niet meer in grip te hebben. Toen ik een half uurtje later weer wat rationeler werd begreep ik ook wel dat alles niet in één keer kan en dat ik geduld moet leren hebben. Ik denk dat het er ook mee te maken heeft dat ik al die weken zo positief getracht heb te blijven, dat er zich onbewust een spanning had opgebouwd, die nu door kleinigheden werd ontladen. Een snelkookpan waar de deksel vanaf vloog! Gelukkig is er verder niemand gewond geraakt ;-) en hebben we het als gezin ook weer uitgepraat. We moeten het uiteindelijk toch met ons vieren doen! Ik lever het gevecht en de zijlijn moet hier en daar wat extra hulp bieden!!
Mijn les van de dag: op tijd mijn rust nemen… dat is beter voor iedereen!! ;-)
Vanochtend werd ik wakker met een zere wijsvinger aan mijn linkerhand. Al mijn vingers zijn wat dikker (vocht?) maar mijn wijsvinger is het dikst en deze kan ik ook niet goed buigen. Het doet me wat aan reuma denken…. Ik onderzoek de vinger op eventuele muggensteken, maar kan niets vinden. Het jeukt ook niet…. Vreemd!
Om iets over half 8 rijdt de taxi voor. Vincent gaat mee naar het ziekenhuis, voor de gezelligheid en omdat hij het razend interessant vindt om eens te zien hoe het eraan toe gaat. In Zwolle aangekomen geef ik eerst even iets af bij oncologie. Van mijn broer had ik een pakket ontvangen met producten van A.Vogel die mijn lever, nier en darmfunctie optimaliseren en nog een product voor de opbouw van de algehele weerstand. In overleg met de regieverpleegkundige heb ik informatie over die producten uitgeprint om bij mijn status te voegen. De oncoloog zal een uitspraak moeten doen of ik de producten mag gebruiken. “Probleem is namelijk dat het niet wetenschappelijk is onderzocht in hoeverre het uitwerking zal hebben in combinatie met de cytostatica”, aldus de regieverpleegkundige. “Plantaardig is niet altijd onschuldig, want wij gebruiken zelf in onze behandelingen soms ook producten die uit planten zijn gewonnen”, laat ze nog weten. Omdat ik niets wil laten wat mijn herstel bespoedigt en mijn conditie verbeteren kan tijdens de kuur, heb ik haar de vraag voorgelegd! Maar omdat ik niets wil doen wat mijn genezing in de weg staat, laat ik het besluit aan mijn oncoloog.
Om 08:15 uur wordt het infuus (nu gelukkig in één keer) aangelegd. Hetzelfde als de vorige keer: eerst spoelen, dan de rode, spoelen, dan zakje 2, spoelen, zakje 3 en tot slot nog een keer spoelen. Het verloopt allemaal even voorspoedig en het is dan ook pas 09:45 uur als we weer buiten staan. We bellen de taxi en wachten, schuilend tegen de zomerse regenbuien, tot we weer naar huis worden gebracht.
Inmiddels heb ik mij weer met de laptop op de bank geïnstalleerd. De pruik is vervangen door een buff (knelt niet), ik heb veel water en volkorenkoekjes om mij heen verzameld en heb dus alles binnen handbereik. Straks ga ik even lekker een paar uurtjes slapen, om de ‘schade’ van gisteren te herstellen. Vooralsnog lijkt alles weer voorspoedig te verlopen, gelukkig!
Dit artikel werd gepubliceerd op: 01-07-2011 12:25