De uren na de eerste chemo
Tarwebiscuit, lauwe thee, veel water, beetje duizelig en wat gammel op de benen, maar vooralsnog valt het reuze mee!
Niet lang na mijn vorige aanvulling hier op mijn blog, voelde ik me toch wel wee in mijn maag. Op advies van Lenny (de blonde engel uit het ziekenhuis) heb ik toen toch maar besloten een zetpil te nemen. Ik ben niet zo van de pillen, wil eerder sterk zijn en pas nemen als het niet anders kan. Maar al gauw bleek dat ik er zo van opknapte, dat ik dit misschien al wel eerder had moeten doen! Op dat moment had ik mijn afspraak met mijn schoonzusje, het wandelen met de hond, al omgezet naar ‘een kopje thee drinken’.
Nadat mijn schoonzusje weer weg was wilden de kinderen eten. We hadden voor de gelegenheid ovenpizza’s omdat ik dan niet zou hoeven koken. Dochterlief kan dit zelf opwarmen. Dat bleek een goede keus, want zodra de warme lucht uit de keuken doordrong naar de woonkamer, heb ik mij uit de voeten gemaakt! Ik had zelf ook nog steeds geen zin in eten en at dus nog maar wat tarwebiscuit om zo tenminste nog wat binnen te krijgen. Ik moest immers ook nog mijn medicijnen innemen. Al met al heb ik zo’n half pakje tarwebiscuit op gister denk ik, over de hele dag!
Boven heb ik kennelijk toch nog weer wat liggen dommelen, want het was half 8 voor ik weer beneden kwam. De pizza was inmiddels op, dochter trof ik achter de computer en zoon lag languit op de bank voor de TV. Met hem had ik de afspraak om samen even een klein blokje met de hond te lopen. Helemaal alleen zag ik nog niet zo zitten, gezien mijn wankele toestand. Aldus geschiedde. Bij terugkomst installeerde ik mij op de bank met koekjes en water, ging hij in bad in afwachting dat Top Gear zou beginnen, het favoriete programma van de vrijdagavond! Normaal gesproken komt Vin dan gezellig naast me op de bank, maar omdat hij de hele dag al een beetje een dikke keel heeft, neemt hij nu genoegen met de luie stoel (recliner).
Omdat ik, vanwege het weinige eten, toch wat laag in mijn energie zat, besloot ik rond 21:45 uur maar naar bed te gaan, om boven dan nog wat TV te kijken. Vanaf dat moment heb ik vooral veel gedommeld, niet echt vast geslapen. Dat kan een bijwerking zijn van de medicijnen, die je ‘oppeppen’ waardoor je hartslag wat omhoog gaat, je je druk kunt voelen en een rood hoofd kunt krijgen. (een soort ADHD gevoel dus). Nou ja, dan nemen we dat maar voor lief. Als ik het overdag dan niet trek, moet ik maar wat extra rustmomentjes inbouwen, tot de ergste bijwerkingen van de chemo over zijn en ik in de twee weken van herstel weer kan proberen in een normaal ritme te komen en mijn conditie op te bouwen.
Als ik om 06:30 uur het dan toch niet meer uit hou in bed, besluit ik maar op te staan. Dit is immers voor mij ook een normale tijd om de dag te beginnen.
Zoals gebruikelijk druk ik eerst de koffie aan. Ik ben gewend de dag met koffie te beginnen en pas daarna iets te eten. Ik ruik de koffie en besluit dat ik die routine vandaag maar even moet omdraaien, in de hoop dat ik zin krijg ik koffie… De meloen die ik eerder deze week had meegebracht lijkt mij een mooi begin voor mijn enigszins onrustige maag. Als dat goed gaat, kan ik langzaam opbouwen. Ik ‘slacht’ de meloen en verdeel de stukje over verschillende bakjes. Twee porties gaan in bakjes voor vandaag, de rest gaat de koelkast in voor morgen. Een portie gebruik ik als ontbijt. Ik pak nog een breaker breakfast uit de koelkast voor straks en installeer me met een kopje koffie (ja toch!) achter mijn laptop. Ik ben heel blij dat er medicatie is die de negatieve effecten van chemo tegengaat!!
Tot op heden lijkt e.e.a. zich weer redelijk te stabiliseren. Ik hoop dat dit voor vandaag zo blijft! Ik wil straks naar de condoleance en uitvaartdienst van een gemeentelid die begin deze week, toch nog sneller dan verwacht, aan de gevolgen van kanker is overleden.
De medische wetenschap is heel ver en dankzij onderzoek kan er voor mensen steeds meer gedaan worden. In beginstadia is tegenwoordig de kans op genezing heel groot en in vergevorderde stadia kan men veel om levensverlenging en –verlichting te bewerkstelligen… maar helaas moeten we nog regelmatig afscheid nemen van mensen die de ongelijke strijd hebben verloren. Daarin wordt geen verschil gemaakt in sexe, afkomst, ras, leeftijd, opleiding of levensstijl. Ja, er zijn leefregels om het risico op kanker te verkleinen, maar er is geen enkele garantie dat je dan gezond blijft! Het kan wel een bewustwording zijn over je eigen levensstijl en de eventuele negatieve effecten maar dan ook niet meer dan dat!!
Maar hoe je ook leeft, eet en beweegt, leef in ieder geval bewust! Kijk eens met andere ogen naar de mensen om je heen, het zijn soms verborgen schatten! En loop met open ogen en oren door de natuur. Niet op zondagmiddag tegelijk met duizenden andere mensen, maar bij zonsopkomst of –ondergang. Ruik de geur van de regen na een warme dag! Het kan je leven zo verrijken!!
Het zijn de kleine dingen die het doen….
Vanochtend op de weegschaal was er weer een halve kilo af. In totaal ben ik nu in 3 weken tijd 3,5 kilo afgevallen. Dat verklaart mijn temperatuurswisselingen...
Dit artikel werd gepubliceerd op: 11-06-2011 08:32