Camouflage of nieuwe identiteit?
IJdelheid is de betrekkelijkheid van aandacht voor uiterlijkheden, het proces van accepteren, een gevoel van overwinning
De meeste mensen die mij kennen weten dat ik niet overdreven ijdel ben. Zo ga ik rustig zonder make up de deur uit, geef ik erg weinig geld uit aan kleding en schoenen en is ook mijn kapsel niet altijd volgens de laatste mode geknipt en gekleurd. Toch ken ik ook een soort van ijdelheid die anderen wellicht weer vreemd is. Want op de momenten dat ik wel mijn best deed om er goed uit te zien, bijv. bij een zakelijke aangelegenheid of met een optreden, deden de bewonderende blikken en positieve opmerkingen mij altijd wel goed….
Zo herinner ik mij die week van mei, waarin ik net te horen had gekregen dat ik borstkanker had. Ik moest een botscan ondergaan in De Weezenlanden. Er werd mij contrastvloeistof ingespoten en vervolgens had ik een paar uur te doden voor ik terug moest komen voor de scan. Het was warm die dag en ik had ervoor gekozen om een stuk door Zwolle te lopen. Tijdens die wandeling kwam mij een jongen tegemoet fietsen. Hij leek midden twintig en van Pakistaanse afkomst. De jongeman kwam de straat over fietsen om dicht bij mij het trottoir op de fietsen, mij al die tijd aankijkend en met een brede glimlach zei hij: “Hallo, hoe gaat het?” Op dat moment dacht ik een rebelse fractie van een seconde: “Hoe zou hij nu reageren als ik hem de waarheid vertelde? Dat ik borstkanker heb, dat mij een borstamputatie wacht en op dat moment nog niet wist of er uitzaaiingen waren?” Maar meteen dacht ik: “Ach, die arme jongen spreekt waarschijnlijk niet eens voldoende Nederlands om me te begrijpen en wil waarschijnlijk gewoon aardig zijn”. Ik groette hem dus vriendelijk terug en liep in hetzelfde tempo door. Ik was me er op dat moment zeer van bewust dat niemand aan mijn buitenkant kon zien wat er binnenin mij gaande was…..
Dat is nu wel anders! Hoewel, als ik mijn pruik opzet, mijn gezicht teken (wimpers en wenkbrauwen zichtbaar maak met potlood) en mijn prothese draag, dan lijkt er op het eerste gezicht nog steeds niets aan de hand. Helemaal als je vrolijk doet, grapjes maakt en ervoor zorgt dat je blij kijkt. Op die manier kun je voor je omgeving heel goed de schijn ophouden…. Ik heb echter ook gemerkt dat het achterwege laten van die camouflage heel erg confronterend kan werken. En dan vooral voor mensen die mij niet of nauwelijks kennen. Een pet of buff in plaats van haar zegt al van verre: kanker. Mensen reageren daarop, of ze nu willen of niet. Ik blijf dezelfde, ik word alleen anders gezien door wie mij niet kent.
Ik kan het beeld dat mensen van mij krijgen wel beïnvloeden door te camoufleren, zelfvertrouwen uit te stralen. Maar mijn zelfbeeld mag niet beïnvloed worden door hoe ik dénk dat mensen mij zien. Als je ergens onzeker over bent, dan wordt dat in je hoofd uitvergroot door de ogen van anderen. Die wetenschap, die ervaring helpt mij nu mijn nieuwe lijf te accepteren. Het haar groeit alweer, mijn wimpers en wenkbrauwen zullen eind van het jaar ook wel weer terug zijn en tegen die tijd zijn mijn nagels mogelijk ook weer normaal. Dan is er op het eerste gezicht niets meer dat duidt op een ernstige, levensbedreigende ziekte. En over een jaar lijkt het misschien net alsof dit jaar nooit geweest is. Maar ik weet wel beter!
Met de operatie ben ik mijn borst verloren, maar ik heb er het leven mee gewonnen! Mijn ‘oorlogswond’ is het bewijs van de strijd die ik geleverd heb en die ik hopelijk zal overwinnen. Dát gevoel van overwinning, gevoel van innerlijke kracht is mijn nieuwe identiteit.
Mijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn, maar dat hoeft ook niet. De rust die ik mocht ontvangen om dit proces in te gaan, de bijzondere momenten die ik de afgelopen tijd heb meegemaakt, de lieve mensen die op mijn pad zijn gekomen en de bewustwording van de betrekkelijkheid van dingen onderstrepen mijn nieuwe identiteit en maken dat ik de toekomst vol vertrouwen tegemoet ga!
Heer ik kom tot U,
neem mijn hart,
verander mij.
Als ik U ontmoet
vind ik rust bij U.
Want Heer ik heb ontdekt,
dat als ik aan uw voeten ben,
trots en twijfel wijken
voor de kracht van uw liefde
Houd mij vast,
laat uw liefde stromen.
Houd mij vast,
heel dicht bij uw hart.
Ik voel uw kracht,
en stijg op als een arend.
Dan zweef ik op de wind,
gedragen door Uw geest,
en de kracht van Uw liefde
Dit artikel werd gepubliceerd op: 26-10-2011 08:27