Zaterdag naar huis
Laatste dag nog infuus ellende, maar thuiskeer is in zicht
Gister voelde ik me in de loop van de dag steeds beter. Ik slik weer gewoon, ook tussen de eten- en drinkmomenten door. Mijn stem knapte ook zienderogen op. Ik kreeg zelfs alweer praatjes en werd ‘bijdehand’ met adrem geplaatste opmerkingen. Beter gezegd: ik word steeds meer mezelf. ;-) Gisteravond bleek wel de huid rond mijn infuus (linkerarm) geïrriteerd te zijn door wellicht iets te strak gewikkeld verbandmateriaal. We hebben voor het opnieuw aansluiten van de slangen de huid even wat rust gegeven en hebben daarna de huid geprobeerd te beschermen door hier en daar wat losse gaasjes te stoppen. Dat voelde op zich wel prettig.
Vannacht heb ik voor het eerst echt goed doorgeslapen. Ik merkte om 06:00 uur dat er een nieuwe flesje tegen de mondschimmel aan het infuus werd gehangen. Toen dat erin zat volgde de zak antibiotica. Vervolgens spoten ze de maagbeschermer rechtstreeks in het infuusventiel. Dat laatste voelde ik erin gaan en ook de antibiotica deed de eerste paar minuutjes pijn. Ik dacht dat het kwam omdat een dag eerder per ongeluk enige tijd de antibiotica en morfine tegelijk hadden gelopen, hetgeen niet mag (je leest het, ik word echt al expert op dit gebied). Maar goed, toen ook de zoutoplossing pijnlijk bleek en ik mijn arm wat nader bekeek, zag ik een behoorlijke bult op mijn arm. Conclusie: het infuus zat niet meer goed in de ader en zowel de maagbeschermer alsook de antibiotica waren in mijn arm gelopen. E.e.a. werd meteen stopgezet, losgekoppeld en er werd een nieuwe ader gezocht voor mijn nieuwe infuus. Omdat links door alle infusen en prikken behoorlijk minder werd qua opties, heb ik sindsdien een infuus aan mijn rechterpols. Dat beperkt mij wel wat in mijn bewegingsvrijheid (ik typ nu ook met maar 6 vingers), maar zo kan ik tenminste wel weer ontvangen wat mij toekomt.
Toen de dames van de catering kwamen heb ik om wat dunne brinta gevraagd en een kopje thee. Van beide heb ik met smaak genoten. Weer een teken dat het nu toch echt de goede kant op gaat. Ook ‘broeder Frank’ zei dat ik er iedere ochtend beduidend sprankelender uitzie, een teken dat ik steeds meer ‘mijn oude ik’ word.
Tijdens de visites kreeg ik van dr.Coenen te horen dat de morfine per direct werd gestopt en omdat ik nu weer zelf drink wordt ook de zoutoplossing meteen gestopt. Het infuusnaaldje blijft nog even zitten voor de verdere medicatie. Ook werd bevestigd dat ik in principe morgen naar huis mag! Ik maakte nog de opmerking dat ik de zaalarts had beloofd een volgende keer iets doortastender te zijn in mijn communicatie met het ziekenhuis, dat ik het niet weer zover laat komen. Daarop gaf hij de zaalarts de opdracht om bij dr.Honkoop een notitie te laten leggen van mijn heftige bijwerkingen op deze kuur en de vraag of de intensiteit voor a.s. vrijdag wellicht wat moet worden bijgesteld. Temeer daar er ook wat vervelende bijwerkingen in mijn darmslijmvlies zijn geconstateerd, waarvoor ik een zalfje heb gekregen. Ik hoop dus dat ik de volgende kuur als minder heftig zal ervaren.
Voor nu is het dus even volhouden tot ik naar huis mag en dan weer aansterken voor de volgende kuur!!
Vanuit Zwolle aan ieder die deze dagen extra intensief heeft meegeleefd: hartelijk dank! We gaan er weer voor!!
Dit artikel werd gepubliceerd op: 26-08-2011 11:23