Geen spoor meer van tumor
Alleen maar goede berichten, wonden genezen mooi, nieuwe taken erbij
Afgelopen dinsdag had ik een afspraak staan bij de chirurg en aansluitend bij de regieverpleegkundige. Omdat ik zelf nog niet mocht autorijden, was Cor ditmaal mee. Zodoende zat hij voor de tweede keer samen met mij in de wachtkamer bij de chirurgen op dinsdagochtend, al was het nu wel duidelijk met een ander gevoel en vele malen minder spanning! Brenda, de vaste assistente was inmiddels vervangen door een voor mij nieuw gezicht. Maar de behandelkamer was nog steeds dezelfde, aan het einde van de gang. Dr. Patijn viel meteen met de deur in huis: goed bericht! Er zijn totaal 15 lymfeknopen weggehaald, die allemaal schoon bleken te zijn. En ook in het borstweefsel was niets meer van de tumor terug te vinden!! Dit is dus de definitieve bevestiging van wat de MRI al had laten zien: de chemo was in mijn lijf in staat om een tumor van maar liefst 8,5 cm volledig te laten verdwijnen, als sneeuw voor de zon. Ik denk nog even aan mijn buurjongetje van 5: ‘papa, ik zie een wonder’ en besef dat hij gelijk had!
Toen ik nog voor de eerste chemo bij de radioloog was, zei hij dat de neo-adjuvante behandeling (eerst chemo, dan operatie) tot doel had om de tumor te verkleinen. Hij zei daarbij dat er zelfs ‘gevallen’ bekend waren waarbij de tumor helemaal verdween. “Maar dat zijn uitzonderingen”, liet hij erop volgen. Wel is de afgelopen periode genoemd dat snelgroeiende en agressieve tumoren over het algemeen heel goed op chemo reageren. En aangezien ik tot medio april nooit iets gezien, gevoeld of gemerkt had, hadden we wel het vermoeden dat er bij mij sprake was van zo’n snelgroeiende en agressieve tumor, maar je rekent toch nergens op….
Door deze definitieve bevestiging, dat zelfs zo’n grote tumor vernietigd is door de chemo, mag ik er toch voorzichtig van uit gaan, dat ik nu ‘schoon’ ben!
Er worden nu afspraken gemaakt voor het vervolgtraject. Ik krijg nog een CT-scan, zal de simulator in moeten om het bestralingsgebied te markeren, krijg nog een afspraak over de verzorging van mijn huid gedurende de bestralingsperiode en er wordt een verkennend gesprek gepland met de plastisch chirurg om de mogelijkheden van een reconstructie te bekijken. Dat laatste heeft nog wel even tijd, maar omdat ik voor de bestralingen toch regelmatig naar het ziekenhuis moet, is dit beter nu alvast in te plannen. Hoewel er niets meer van de tumor te zien is, wordt toch de standaard procedure voor neo-adjuvante behandeling gevolgd. We nemen geen enkel risico! Dus zal binnenkort ook al gestart worden met de 5 jaar durende hormoontherapie, want dat hoeft niet te wachten tot de bestralingen zijn afgerond. Volgende week heb ik hiervoor een afspraak met de oncoloog.
En vanochtend kreeg ik nog meer goed nieuws, al was dat wel zoals verwacht: aan de beide eierstokken en eileiders waren geen afwijkingen te zien.
De hechtingen zijn eruit, de zwaluwstaartjes verwijderd, het herstel is volop ingezet. Ik moet nu met mijn arm revalideren door diverse oefeningen te doen waarmee ik de functionaliteit van mijn linkerarm terug krijg. De RSI-pijn in mijn rechterschouder is een heel stuk minder dankzij de stoelmassage en medical taping van mijn wandelmaatje, al kreeg ze de knopen niet in één sessie weg gemasseerd en volgt er nog een tweede sessie volgende week. Hopelijk behoort lekker slapen in bed daarna ook weer tot de mogelijkheden.
De wonden genezen prachtig. Er zit gelukkig weinig vocht. Wel voelen ze nogal stug aan. Ik hoop ze snel soepel te krijgen door ze een paar keer per dag licht te masseren. Ik gebruik daarvoor symphosan van A.Vogel, nadat ik op het internet had gelezen dat iemand hier goede ervaringen mee had. Sinds de operatie slik ik bovendien een paar keer per dag (als ik eraan denk) 10 druppels Arnica D6 hetgeen van binnenuit helpt bij het herstel van wonden. Tegen eventueel lymfoedeem doe ik braaf mijn oefeningen én ik kreeg vanochtend de tip om in een vroeg stadium beginnend oedeem te herkennen: als de binnenkant van je pols er lichter uitziet dan die van je ‘goede’ arm, dan is er sprake van beginnend oedeem. Als je er dan snel bij bent, kan erger voorkomen worden. Ik houd voorlopig mijn polsen dus goed in de gaten ;-)
Met alle te slikken natuurproducten, de massages én de oefeningen heb ik er een mooi aantal nieuwe taken bij om de dag door te komen. Toch moet ik ze in de agenda van mijn telefoon zetten, omdat anders voor ik er erg in heb de dag voorbij is en ik e.e.a. vergeten ben. Met deze maatregelen ben ik dan hopelijk over een week of 2 flexibel genoeg om optimaal het bestralingsapparaat in te gaan!!
Als ik uitga van 5 weken bestralen en als alles volgens schema blijft lopen, zal ik mogelijk net voor de kerstdagen mijn behandelingen afronden. Dan vier je kerst toch nét even anders….
Op de momenten dat ik goed nieuws krijg ben ik blij en dankbaar voor alle goede berichten. Toch ben ik ook dan in gedachten bij hen die minder fortuinlijk uit de strijd komen, of net pas de strijd aan gaan. En ik denk aan degenen die al een tijdje aan het knokken zijn en nu op een punt zijn aangekomen die bepalend is. Wilt u met mij aan hen denken en eventueel voor hen bidden, ook al kent u ze niet persoonlijk? Alle mensen die op hun eigen manier knokken tegen welke vorm van kanker ook..... dat ze kracht en innerlijke rust mogen ervaren in hun strijd!
Dit artikel werd gepubliceerd op: 03-11-2011 13:33