Keel voelt verstikkend
Onzekerheid over remedies tegen keelklachten… vervelende bijkomstigheden
Omdat ik door de keelpijn het vermoeden had dat ik een schimmel in mijn mond had, ben ik op advies van de regieverpleegkundige gister bij de huisarts langs gegaan. Een mooie gelegenheid om ‘in beweging’ te komen en maar weer eens een paar metertjes af te leggen. De pijn in mijn benen en voeten was immers verdwenen en ik had toch ook nog wat spullen nodig van de drogist….
Het zou een drukke dag worden voor ‘taxibedrijf Houtjes’ vanwege verplichtingen en afspraakjes van de kinderen. Ook moest Cor zich weer melden bij zijn werkgever, waardoor we meteen wat minder flexibel zijn in de tijden voor arts bezoek en dergelijke. Gelukkig kon ik in tweede instantie toch ’s ochtends bij mijn huisarts terecht. “Hopelijk was mijn telefoontje eerder deze week voor u geen aanleiding om mij vandaag op te zoeken?” grapte hij, terwijl hij mij begroette. Ik kon hem geruststellen en zei dat ik alleen maar even iemand nodig had die in mijn keel wilde kijken om een infectie uit te sluiten (hoewel ik geen koorts heb) en te kijken of er zich een schimmel in mijn mond bevindt.
Hij kon vrij snel vaststellen dat mijn vermoeden van een schimmel juist was en zou mij een middel voorschrijven. Vreemd is hier dat er dus kennelijk geen interactie is tussen ziekenhuis en huisarts omtrent het voorschrijven van medicatie!! Dat moet de patiënt zelf weer melden bij de tussentijdse controles aan de regieverpleegkundige…. Maar goed, er zit dus geen bacteriële ontsteking al ziet mijn keel er wel wat rood en geïrriteerd uit. Ik kan dus in ieder geval gerustgesteld het weekend in.
Via de apotheek om de gel tegen de schimmel op te halen, vervolg ik mijn weg naar de drogist. Daar neem ik o.a. nog wat kamillethee mee, omdat de regieverpleegkundige meldde dat dat verlichting aan de keel kon geven. Ook zie ik daar een mondspray liggen van het middel dat ik eerder bij de apotheek had opgevraagd, waarbij ze me toen de gel hadden geleverd in plaats van de spray. Biothene is een gel (of spray) die de extreme droogte in je mond tegengaat. Door het verminderde speeksel in je mond na de taxotere voelt je mond ruw en onaangenaam aan. Drinken en spoelen alleen helpt niet. Zelfs kauwgom brengt onvoldoende verlichting.
Nadat ik ook nog even bij mijn moeder ben geweest kom ik behoorlijk afgemat thuis. Ik ruim de gekochte spulletjes op en neem de eerste dosis gel tegen de schimmel. Ik wacht nog op een berichtje van Manon hoe laat ik haar in Arnhem moet ophalen en heb tot die tijd even de kans om te rusten. Om half 3 schrik ik wakker, ik moet Vincent halen! Terwijl ik wakker probeer te worden gaat mijn telefoon. Manon: waar ik blijf? Het SMS’je dat ze stuurde heeft mij nooit bereikt! Ze had me om 14:15 in Arnhem verwacht…. We besluiten dat de meisjes dan maar de bus naar Apeldoorn moeten nemen. Martine schiet voor en we handelen het dan morgen wel verder af. Ik maak snel nog even wat Bambix (vloeibaar voedsel is het prettigst met mijn keel) en ga dan onderweg naar Harderwijk.
Nu ik niet door hoef naar Arnhem hebben we bijna 2 uur tijd om even weer uit te rusten voor we richting Hoogeveen moeten vertrekken. We hebben afgesproken daar bij de Mac even wat te eten, maar daar heb ik al snel spijt van. Iedere hap die ik neem lijkt veel te groot en is zeer pijnlijk om door te slikken. Het voelt alsof de keelpijn erger is geworden!
In Hoogeveen hoor ik erg slecht nieuws over een lotgenote van me. In Tallinn spraken we elkaar uitgebreid over haar ziektebeeld, die eerste berichten, de terugkeer van de kanker vorig jaar en de uitzaaiingen nu naar haar heup! Met de huidige behandelingen zou ze nog minstens 2 jaar verder kunnen…… Deze week zijn bij haar zo’n 15 tumoren in haar hoofd ontdekt. Ze zal worden bestraald om e.e.a. nog weer zo lang mogelijk te rekken, naar ik begrijp. Ik denk aan onze gesprekken, ik denk aan haar gezin en voel me machteloos. Maar meteen weet ik dat ik dit moet loslaten…. Dit is háár verhaal, het zegt niets over mijn kansen en prognoses!
Het is 23:00 uur als we eindelijk weer thuis zijn. Ik vul mijn waterflesjes voor bij het bed, neem mijn gel en nadat ik Vincent naar bed gebracht heb plof ik uitgeput in bed. Daar ervaar ik al vrij snel dat liggen en slikken nog veel moeilijker is. En als ik op mijn zij ga liggen, dan lijkt slikken bijna onmogelijk. Het voelt alsof mijn huig op mijn tong hangt en dat ik iedere keer probeer mijn huig weg te slikken. Nadat ik heb vastgesteld dat ik geen koorts heb, besluit ik uiteindelijk om 02:30 uur om paracetamol te nemen tegen de pijn en in de hoop om te kunnen slapen. Dat lijkt te werken.
Vanochtend was ik alweer vroeg wakker. Het gevoel in mijn keel is nog niet veranderd. Het slikken is nog altijd vrijwel onmogelijk en mijn huig voelt zo groot dat ik af en toe de neiging heb tot kokhalsen… Het zal toch geen allergische reactie zijn op de gel? Of misschien komt het door de biothene? Of wellicht de wisselwerking van medicijnen? Ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen.
Ik besluit toch maar even geen gel meer te nemen, veel water te blijven drinken en mijn voedsel vandaag te beperken tot vloeibaar in de hoop dat de klachten zullen afnemen. Zodra mijn keel beter voelt kan ik de gel wel weer gaan gebruiken, eventueel neem ik maandag contact op met het ziekenhuis.
Vervelende bijkomstigheden…..
Dit artikel werd gepubliceerd op: 20-08-2011 10:23