Moe maar voldaan
Een weekend vol activiteit, het oppakken van het oude vertrouwde, een nieuwe uitdaging en heerlijk uitwaaien aan de kust.
Afgelopen vrijdag heb ik voor het eerst sinds mijn diagnose, de draad van het zingen weer voorzichtig opgepakt. Bij het madrigalen kleinkoor (nu nog Nos Tantum genaamd) had ik al 4 maanden mijn gezicht niet meer laten zien. Dat had alles te maken met het feit dat ik steeds mijn chemo’s op vrijdag kreeg, waardoor die eerste vrijdag altijd kwam te vervallen en deels met de beperkte energie die ik soms had. Zingen kost namelijk kracht en dat had ik soms simpelweg niet. Maar soms ook kwam toevallig een repetitie te vervallen op een voor mij ‘goede dag’ of verkoos ik een wandeling op een zonnige dag om mijn conditie te verbeteren boven het zingen.
Nu echter de laatste chemo is geweest waardoor ik hopelijk weer wat meer kan vertrouwen op mijn lijf en leden, leek het me goed om dat agendapunt maar weer vast te noteren. Het was weer ouderwets gezellig met kwinkslagen over en weer. Er is wat nieuw repertoire bijgekomen om te leren en we hebben prachtige nieuwe renaissance kostuums op de kop kunnen tikken, dus de middag bood volop positieve energie!!
Op zaterdag was ik met Vincent mee naar een damwedstrijd in Wapenveld, waar hij met het landelijke team mocht meespelen. Ik was bij thuiskomst blij verrast dat Cor was begonnen om de garage op te ruimen. We hadden dat wel besproken omdat dit een van zijn zeldzame vrije zaterdagen zou zijn, maar meestal komt er wel een spoedklus of regenbui roet in het eten gooien. Dit keer gelukkig dus niet!! De aanhanger was leeg (met de nadruk op wás) en er kon dus behoorlijk ‘schoon schip’ gemaakt worden!! Een heerlijk idee dat we weer wat ruimte krijgen.
’s Avonds wachtte mij een nieuwe uitdaging…. Omdat ik de afgelopen maanden veel te weinig heb gezongen en omdat mijn lichamelijke conditie zo achteruit is gehold, holde ook de kwaliteit van mijn stem achteruit! De afgelopen jaren heb ik vooral op solo gebied zangactiviteiten ontplooid, maar daarmee mezelf ook kwetsbaar gemaakt. Want als je ziek wordt, moet je afzeggen en zadel je dus een ander met een probleem op van bezetting…. Bovendien, als je niet gevraagd wordt om te zingen, ben je er minder mee bezig en raakt je stem ook minder geoefend. Ik had me dan ook voorgenomen om weer aansluiting te zoeken bij een koor. Niet zomaar een koor, maar eentje waarbij ik mijn muzikale ei goed kwijt kan, mijn klassieke repertoire kan uitbreiden en waarbij mijn stem, vooral in de hoogte regelmatig getraind wordt. Maar…. als je eisen stelt aan een koor, kun je ook verwachten dat een koor eisen stelt aan eventuele nieuwe leden ;-). Ik mocht zaterdagavond bij een repetitie komen kijken en zou in de pauze dan bij de dirigent moeten ‘voorzingen’ om te kijken of ik ertussen pas….. Gelukkig, ondanks de op dit moment mindere conditie van mijn stem, kon ik voldoende klank en kracht produceren om de dirigent zelfs enthousiast te krijgen en ben ik welkom bij dit koor! Dat betekent voor mij voorlopig veel studie uren op de prachtige, maar zeker niet gemakkelijke sopraanpartijen van Mozart, waarbij de nadruk niet ligt op massaal geluid, maar juist op de beleving en gevoeligheid van de muziek! Ik verheug me er nu al op!
En dan de zondag..... Wat doe je als gezin dat vooral veel herinneringen wil maken, wanneer het op 2 oktober meer dan 20 graden is in Nederland?? Wat dacht je van een lange strandwandeling, gevolgd door een picknick bij zonsondergang?! Het was een min of meer spontane actie en wat werd het een heerlijke namiddag. De auto in Bloemendaal aan zee parkeren, vervolgens langs het strand naar Zandvoort lopen en bij terugkomst in Bloemendaal op het strand een broodje eten en genieten van een prachtige zonsondergang. Wat kan een mens zich dan toch rijk voelen met kleine dingen in het leven!!
Zojuist weer bezoek gehad van onze predikant. Als een goed herder bezoekt hij zijn zieke schaapjes met enige regelmaat, ook al schrijf ik daar niet altijd over. Ik vind het steeds weer bijzonder hoe hij na het gesprek over dingen die ons bezighouden, met het lezen uit de bijbel vaak de spijker op de kop weet te slaan!! Zijn eerste bezoek, direct na de diagnose in mei, las hij psalm 121. Hij wist op dat moment nog niet van mijn ervaring met Opwekking 640 (die op die psalm gebaseerd is), waarvan de tekst hier ook op mijn blog staat. Toeval bestaat niet!! De woorden die hij vandaag met ons wilde delen staan hieronder. Voor mij sluit het naadloos aan bij de tekst die sinds mijn ziekenhuisopname veel voor mij is gaan betekenen: God vervult niet al onze wensen, maar wel al Zijn beloften!!
Psalm 138
vers 3 = Toen ik u aanriep, hebt u geantwoord, mij bemoedigd en gesterkt.
en vers 7 = Al is mijn weg vol gevaren, u houdt mij in leven
De hele psalm staat hier
Dit artikel werd gepubliceerd op: 03-10-2011 11:42