Weer gebak!!
Uitslag MRI geeft reden voor gebak, toch wordt de eerder omschreven procedure gevolgd, vol vertrouwen het vervolgtraject in!
Afgelopen zaterdag vertrokken Vincent en ik richting De Bilt voor het NK Rapid. Hoewel we Vincent hiervoor in goed overleg hadden opgegeven, had Vincent deze dag niet zoveel zin. Hij zat niet zo lekker in zijn vel en leek wat vermoeid. Zijn motivatie was deze dag dan ook niet optimaal. Tsja en dan is 7 ronden dammen, na ruim een uur in de auto best wel zwaar! Vincent moest met 6 punten genoegen nemen en eindigde daarmee in de onderste regionen van zijn groep. Tegen zessen zaten we weer in de auto op weg naar huis. Omdat Manon ’s avonds weer een slaapfeestje had in Apeldoorn en Cor moest werken, was er weinig tot geen gelegenheid om te koken. Dan maar even snel een ‘vette hap’ tegen de grootste trek, hoewel dat natuurlijk absoluut niet binnen mijn gezonde leefpatroon past.
Toen ik Manon had weggebracht en weer thuiskwam werd ik weer verrast door een pan soep. Voor de derde keer sinds mijn diagnose! En wat kwam het dit keer gelegen!!! Ik heb meteen twee volkoren boterhammen geroosterd, een grote kom tomatensoep opgewarmd en deze verantwoorde maaltijd met zeer veel smaak opgegeten. Dacht ik bij de eerste keer nog dat het iemand uit de buurt betrof, omdat Manon dat had gezegd, inmiddels weet ik dat het één van de zorgzame engelen uit onze kerk is die af en toe een grote pan soep brengt. De gemeenteleden zijn met hun kaarten en andere blijken van medeleven een zorgzame deken om ons heen. Naastenliefde in woord en daad!!
Vanochtend had ik in de Wendhorst (Viattence) een afspraak met de chirurg die mij volgende week zal opereren. De vrouwelijke chirurg van ongeveer mijn leeftijd liet mij de foto’s van de MRI zien. Eerst die van vóór de chemo en toen die van afgelopen donderdag. De tumor is zo goed als verdwenen en ook de lymfeklieren lijken nu helemaal schoon!!! Daar waar eerst bijna de hele borst uit witte vlekken bestond op de foto, is het gebied nu grijs met hier een daar een wit stipje!!! En dat terwijl ik een beetje het gevoel had dat de Taxotere minder had gedaan dan de FEC…. Het grote voordeel van chemo voor de operatie is dat het zo goed zichtbaar / meetbaar is wat het effect van de chemo is op de kankercellen!! We mogen er dus gevoeglijk vanuit gaan dat ook alle eventueel door mijn lijf zwevende kankercellen zijn bezweken onder de chemo, al is het natuurlijk geen garantie dat het zo is.
Dr. Frakking geeft aan dat er momenteel ontwikkelingen gaande zijn waarbij ziekenhuizen nu zouden overgaan tot een borstbesparende operatie, maar dat zij dat toch niet aandurven. Zij volgen nu nog liever de beproefde procedure. Aangezien ik er steeds vanuit gegaan ben dat de amputatie zou doorgaan, ongeacht de uitkomst van de MRI, vind ik het prima! Geen enkel onnodig risico lopen!! Ze vraagt nog naar de rechterborst waarop ik aangeef dat volgens haar collega er geen aanleiding is op dit moment om deze preventief te verwijderen, gezien het geringe verhoogde risico. Ze vraagt naar gynaecologie waarop ik aangeef dat deze ook voor volgende week donderdag staat ingepland. Als ze vervolgens aangeeft dat dit niet zonder gevolgen is ten aanzien van versneld in de overgang komen, kan ik haar geruststellen met de melding dat dit al volop gaande is en dat het voor mij dus weinig verschil zal maken.
Tot slot geeft de dokter nog aan dat ik moet rekenen op tenminste een jaar voor ik volledig hersteld zal zijn van de chemokuren, de operatie en de bestralingen. Daar heb ik nog niet eerder bij stilgestaan. Maar kennelijk gaat er dus nogal wat tijd overheen eer je weer ‘je oude zelf’ bent. En als je dan rekent dat er in januari eventueel nog een operatie zal volgen, mocht ik erfelijk belast zijn en dan een half jaar later nog een reconstructie…. Nou ja, ook nu maar niet te ver vooruitkijken. Volgende week eerst de operatie en daarna zo snel mogelijk de functie van die arm behouden / terugkrijgen door braaf mijn oefeningen te gaan doen.
Ik weet nu dat de chirurg en de anesthesist goed voor mij zullen zorgen. A.s. donderdag spreek ik de gynaecoloog over de te volgen procedure en daarna kan ik mij psychisch gaan voorbereiden op de operatie en de periode daarna. Vol vertrouwen op naar hoofdstuk 2!
Ik weet nog toen mijn vader overleed, dat ik ’s nachts koffie stond te zetten, in afwachting van mijn broers en zus die gebeld waren en die zouden komen. Hoewel ik heel verdrietig was omdat ik zojuist mijn vader had verloren, deed ik al neuriënd koffie en water in het apparaat. Zonder dat ik me er bewust van was, neuriede ik ‘Groot is Uw trouw o Heer’, omdat hem een lijdensweg bespaard was gebleven. Het tweede couplet van dit lied kwam ook vanochtend in mij op, terwijl ik op de fiets vanaf de Wendhorst naar de supermarkt reed om gebak te halen:
Gij geeft ons vrede, vergeving van zonden,
en uw nabijheid, die sterkt en die leidt:
kracht voor vandaag, blijde hoop voor de toekomst.
Gij geeft het leven tot in eeuwigheid.
Groot is uw trouw, o Heer,
groot is uw trouw, o Heer,
iedere morgen aan mij weer betoond.
Al wat ik nodig had, hebt Gij gegeven.
Groot is uw trouw, o Heer, aan mij betoond.
Dit artikel werd gepubliceerd op: 10-10-2011 11:48