Soms zegt een foto niet genoeg
Terwijl in Nederland de nacht invalt beleef ik één van de meest bijzondere zonsopkomsten als het aankomt op kleur aan de horizon. Nu we aan de Oostkust van Australië zitten en ditmaal op een berg overnachten met uitzicht op zee, had ik er wel op gehoopt en dus mijn wekker extra vroeg gezet, maar toch had ik dit niet verwacht. Ik heb foto’s gemaakt, maar het brengt niet over wat mijn ogen zagen… want soms zegt een foto nu eenmaal niet genoeg….
Het verblijf bij mijn nichtje kan ik ook gerust bijzonder noemen. Wat is het een voorrecht om mensen op een andere wijze te leren kennen. We wandelden langs de surfstranden van Freshwater, we zagen de highlights van Sydney, maar wat ik vooral bijzonder vond, is dat we een inkijkje kregen in ‘the Australian way of life’. Want wat veel langslapers zich niet kunnen voorstellen: doordat het hier al zo vroeg donker is ’s avonds (17:15 uur), speelt een groot deel van het actieve leven zich hier ’s ochtends, vóór het werk af. Het is hier niet ongebruikelijk om al om 04:30 uur op te staan om te gaan sporten, vervolgens kort in een ‘zee-zwembad’ te gaan zwemmen Thuis eenmaal gedoucht je werkkleding aan te trekken en al vóór 07:30 uur in de bus te stappen op weg naar je werk. Bij thuiskomst ’s avonds kun je dan eten koken (of bestellen), relaxen en uiterlijk 22:00 uur (maar vaak al vroeger) slapen.
Bij zo’n ochtendritme kun je je voorstellen dat een uitgebreid ontbijt pas in het weekend wordt genoten. Dus een gezonde shake voor het sporten en een snelle boterham bij de koffie in de thermosfles op weg naar je werk hoort bij de dagelijkse routine. Uiteraard past dit vooral bij de sportieve mensen en is niet iedereen in eenzelfde patroon te passen. Maar zo kon het dus wel gebeuren dat ik op zondagochtend al vroeg in het zeewater lag, ook al was het maar zo’n 17 graden qua buitentemperatuur. Ja, in dat opzicht heb ik pech en heeft zoonlief, die het niet zo op die hele hoge temperaturen heeft, geluk, want de extreme hitte die hier tot een week geleden nog aanhield is met de diverse regenbuien verdwenen. De temperaturen hier liggen momenteel tussen de 18 en 25 graden Celcius, hetgeen voor mij, vooral na Mexico, toch wel wat koud voelt.
Na een heerlijk weekend, werden we op maandagochtend naar de autoverhuurlocatie in Sydney gebracht. We hebben de beschikking over een fraaie, witte Toyota Corolla, automaat, met airco. In de parkeergarage kon ik al even oefenen met het links rijden, maar eenmaal daarbuiten, in het drukke verkeer in Sydney was het toch wel even peentjes zweten. Helemaal toen bleek dat de navigatie van Google maps nog niet op de toeristische route stond, waardoor we in eerste instantie verkeerd gereden waren. Eenmaal Sydney uit echter, was ik snel gewend aan het links rijden, kleine bochten linksom en grote bochten naar rechts. Wel heb ik onbedoeld minstens 20 keer de ruitenwissers aangezet, omdat mijn richtingaanwijzer rechts zit in plaats van links. De routine begint er echter steeds beter in te komen. Alleen bij uitzonderingssituaties, bijvoorbeeld als ik een verkeerde afslag heb genomen en moet keren, dan moet ik over andere dingen nadenken en maak ik nog wel eens een foutje. Maar over het geheel genomen went het best snel.
Doordat we wat later uit Sydney vertrokken (er was file voor de brug) kwamen we helaas ook pas in het donker in Jervis Bay aan. De briefjes bij de receptie leidden ons echter naar onze ruime, schone kamer. In het dorp vonden we een steengrill restaurant waar we een enorme biefstuk zelf in plakjes moesten snijden en op de hete steen garen. We kregen het maar amper op. De volgende ochtend, na een overdadig ontbijt in het zonnetje en het uitchecken, reden we met de auto naar de baai om alsnog van het prachtige uitzicht te genieten. We besloten rechtsom over het strand te gaan lopen en kregen niet alleen de meest schitterende bountystranden te zien, maar werden ook nog eens getrakteerd op een school dolfijnen die de baai inzwom in twee- en drietallen. We kwamen gewoonweg ogen tekort om ze te spotten waar ze boven water kwamen. Wat een prachtige dieren!!
Tegen 12:00 uur besloten we op weg te gaan naar onze volgende bestemming. Om daar niet weer in het donker aan te komen bleven we ditmaals grotendeels op de highway, die hier geenszins saai is, maar vol zit met hoge bergen, scherpe bochten en overstekend wild. We hebben dan ook al de nodige (dode) kangaroes gezien.
Tilba Tilba is een historisch dorp met 120 inwoners. Enige plek om te eten is de plaatselijke pub, die echter pas om 18:00 uur opengaat. Dus dan toch maar door naar een dorp 19 km verderop. Meteen maar even iets te drinken kopen voor de avond, aangezien veel restaurants geen drankvergunning hebben en je zelf je bier of wijn mag meebrengen. Ook het water voor onderweg was op, dus nieuwe gekocht.
Tsja en nu zit ik hier dan. Inmiddels is het 08:00 uur en staat ons ontbijt klaar. De dag is geweldig begonnen met een schitterende zonsopkomst. Tot op heden heeft iedere dag nog de nodige verrassingen gebracht en is de vakantie een bijzondere belevenis: een cadeau op zich.
Wordt vervolgd!
Dit artikel werd geplaatst op: 02-05-2018