De geur van Afrika
Wie denkt dat deze vakantie er een is van luieren en uitslapen, die heeft het goed mis! Want sinds we uit Nederland vertrokken hebben we nog maar welgeteld één ochtend kunnen uitslapen. Om de nachtdieren goed te kunnen waarnemen is het namelijk wenselijk om meteen met zonsopkomst weer op game drive te gaan. Half 7 vertrek, dus uiterlijk 5:45 opstaan. En let wel, het is hier twee uur later, dus wij stonden op op een moment dat sommigen van jullie naar bed gingen.
Gelukkig hoeven we pas om 10:00 uur uit onze kamer te zijn, dus koffer pakken is niet nodig. Maar het ochtendritueel is wel degelijk een tijdrovende… wakker worden, insmeren met factor 50, malariatablet innemen, aankleden, insmeren met deet, vervolgens helemaal naar de receptie lopen (we zitten op het uiterste puntje), kopje koffie scoren en weer de auto in. Bij het kopje koffie kunnen we gelukkig nog een ontbijtcracker nemen uit de bijna onuitputtelijke voorraad ‘noodrantsoen’ die ik had meegenomen. Zodra we weer gaan rijden lijkt het erop dat onze chauffeur gaat speuren naar de vijfde: de cheetah, want de weg die hij neemt voert een rotsachtige heuvel op. Terwijl we aansluiten bij twee auto’s van particulieren hoort hij iets op de zender dat hem de auto doet keren. En, zoals we dat intussen van onze chauffeur gewend zijn, rijdt hij zo hard als deze zandwegen met modder het hem mogelijk maken naar een plaats waar al een paar busjes verzameld zijn. Daar aangekomen beleven we iets heel bijzonders. Een groep van 8 leeuwen, met drie kleine welpen ligt heel dicht bij een van de zandwegen. Zó dichtbij dat ik met mijn zoomlens de meest prachtige foto’s kan maken. De leeuwen voelen zich klaarblijkelijk nogal op hun gemak, want de welpen stoeien lekker met elkaar en zelfs de leeuwin lijkt zich niet druk te maken over de groeiende groep auto’s en dito fotografen. We blijven best lang om dit leeuwengedrag te bekijken. We zien de mannetjes leeuw eerst liefdevol één van de welpen likken, waarna hij zijn aandacht heel goed lijkt te verdelen over de vrouwtjes. Mooi ook om te zien hoe de andere vrouwtjes zich ook om de welpjes bekommeren.
We kunnen ons nauwelijks losrukken van het prachtige schouwspel, maar toch voert de chauffeur ons nog naar een kudde zebra’s, enkele giraffen en opnieuw zien we een kudde olifanten, waarbij ditmaal ook een heel kleine baby, van mogelijk slechts enkele maanden oud. En het vreemde is, dat we gazellen, impala’s, waterbokken en head beasts eigenlijk al heel gewoon vinden en bijna de moeite niet meer van het fotograferen. Als het tijd is voor het ontbijt en we in vrij hoog tempo terug naar de lodge rijden blijf ik in de auto staan. Het zachte ochtendlicht geeft de meest schitterende kleuren, maar bovenal is de geur er een om nooit meer te vergeten. Straks nog één game drive te gaan in de hoop om alsnog het luipaard te zien. De kans is klein omdat er in de hele Sanctuary maar twee zijn en het dier zich vrijwel nooit laat zien. Maar voor mij is de safari meer dan geslaagd. Mijn herinnering is meer dan een plaatje. Het is de beleving, de warmte van de Afrikaanse zon, de kleuren van het ochtendlicht over de savanne en van het frisse groen door de te vroeg begonnen regentijd. Maar vooral de geuren! De warme grond, het vocht in de lucht, de bloesem aan de struiken en af en toe een zweem van de uitwerpselen van grote zoogdieren. Het is de geur van Afrika.
Na het ontbijt dat alle ochtenden rijk gevuld is met allemaal soorten vers fruit, naast de gebruikelijke ingrediënten van een Continentaal ontbijt, pakken we onze safari reisbagage weer in en beginnen we aan onze laatste game drive. Deze twee dagen hadden we steeds de prachtigste vogels gezien, waarvoor we soms stopten maar vaak reden we door, op zoek naar de grote zoogdieren. Onze attente chauffeur had dit echter toch meegekregen en had een broodje van het ontbijt meegegrist. Dichtbij de lodge zei hij Manon en mij onze hand uit het raam te steken. Hij verkruimelde wat brood en daar kwamen de prachtig blauwe vogels aangevlogen om uit onze hand te eten. Een geweldige ervaring! Even verderop worden we verrast door een enorme groep bavianen heel dicht bij de weg. Terwijl de grotere mannetjes heel imposant doen om ons op afstand te houden, zien we iets verderop verschillende jonge bavianen door het gras huppelen. De allerkleinsten worden echter nog door de moeders meegedragen. Maar ook nu moeten we weer verder. De regenplassen beletten het onze chauffeur om alle wegen te nemen en dus keren we iets eerder dan oorspronkelijk gepland terug naar de lodge van de eerste dag voor de lunch. Het wordt weer warm en we hebben nog een lange rit voor de boeg, dus de chauffeur laat ons weten te kunnen vertrekken zodra we de lunch op hebben. Als we weer bij de bus komen is het dak alweer dicht en zit het safarideel er officieel op. Ons rest alleen nog een lange, warme rit terug naar het resort.
Zodra we weer dichter bij Mombasa komen blijkt het op straat nog drukker dan de dag van aankomst. Het is zondag, voor veel mensen een vrije dag waarop ze de stad in gaan, de ferry nemen en inkopen doen. Ook nu worden de auto’s belaagd door verkopers van water, dadels, bananen, meloenen en energydrink. Vanwege de hitte hebben we de ramen doorgaans open, maar op deze momenten, in deze drukte en vanwege de enorme hoeveelheid stof sluiten Manon en ik toch maar even onze ramen tot we op rustiger wegen rijden. Onze chauffeur blijkt zich de hele weg zeer consequent aan de maximum snelheid van 70 km te houden, ook in de stad. Het werkt want we zijn juist op tijd bij de ferry. Wij zijn het met onze Vlaamse reisgenoten eens dat we in Nederland of Belgie op zo’n plek al lang een brug gebouwd zouden hebben, omdat dit voor deze mensenmassa’s veel efficiënter zou zijn. Maar dit is Kenia. Kennelijk werkt dit hier zo. Het is betaalbaar ook voor de lagere inkomens en dankzij de lange wachttijd en om alle mensen naar de overkant te kunnen zetten, ontstaat er een heuse markt op weg naar de ferry. De lokale bevolking verkoopt hier hun waar, waardoor ze weer in hun onderhoud kunnen voorzien. Iets wat in onze ogen een verbeterpunt is, kan desastreuze gevolgen hebben voor de marktwerking in andere landen. Dit is Kenia! Het land van pole pole (rustig aan) en hakuna matata (geen probleem).
Eenmaal terug in het hotel halen we onze bagage weer op en krijgen we een andere kamer toegewezen. Weer op de begane grond, dus met terras, maar iets dichter naar het terrassen zwembad toe. We bedanken de chauffeur voor alle informatie en de woorden in Swahili die hij ons leerde waardoor we vanaf nu de medewerkers niet alleen in hun eigen taal kunnen begroeten, maar ook kunnen bedanken.
De safari was geweldig! De Keniase mensen zijn super vriendelijk en doorgaans oprecht vrolijk. Ze lijken het zeer te waarderen dat wij ze in hun taal proberen aan te spreken, hetgeen het voor ons ook extra leuk maakt om nóg meer woorden te leren. Daarom Kenia: asante sana! (hartelijk dank)
Dit artikel werd geplaatst op: 13-03-2018